Heimilisritið - 01.06.1957, Blaðsíða 40

henni á kinnina og opnaði svo
brosandi dyrnar að stóru stof-
unni, þar sem margt samkvæm-
isklætt fólk var samankomið.
Þjónar í hvítum jökkum gengu
um á meðal gestanna o.g buðu
drykkjarföng og háværir út-
varpsgrammófónn sendi klið-
mjúka dansmúsík út í hvern
krók og kima stofunnar.
Schacter ofursti leiddi Evu um
stofuna og kynnti. Nöfn og hern-
aðarlegar nafnbætur þyrluðust
1 einum hrærigraut í höfðinu á
henni og þegar kynningunum
var loks lokið og ofurstinn dró
hana með sér inn í lítinn vín-
dilk, þar sem hann bar henni
glas af rínarvíni, hló hún og
sagði: — „Ég man ekki eitt af
öllum þessum nöfnum, ofurstar,
höfuðsmenn, sturmbannfuhrere
og ég veit ekki hvað, pyh, en
að þið skulið ekki alltaf rugla
öllum þessum nöfnum og titlum
saman.“
„Það reynist manni nú líka
stundum full erfitt. Og daglega
bætast ný nöfn við, ný nöfn og
nýir titlar. Skál Eva. Annars
verð ég að segja þér það, þótt
ég sé búinn að því <?ft áður, að
þú ert yndisleg. í nótt lá ég lengi
vakandi og hugsaði um það, að
raunverulega ætti ég að skamm-
ast mín fyrir hvað heppinn ég
hef verið. Meðan stríðið geisar
og félagar mínir liggja á vígvöll-
unum, í. austri og vestri, suðri
og norðri, slæpist ég hér í Kaup-
mannahöfn, einni friðsælustu
borg í allri Evrópu og nýt sam-
vistanna við yndislegustu stúlk-
una í Evrópu. Virðist þér að ég
verðskuldi slíkt?“
„Þú hefur nú ekki verið hérna
í Kaupmannahöfn allan tím-
ann.“
„Nei, satt er það,“ sagði hann
þunnglega og horfði á kristals-
tært glasið sem hann sneri milli
fingranna. Svo leit hann snöggt
upp og brosti. — „Við skulum
gleðjast yfir líðandi stund. Her-
maðurinn á að hafa fortíðina,
nútíðina og framtíðina skýrt að-
skildar. — Komdu, við skulum
dansa.“
Evu virtist kvöldið aldrei ætla
að líða. -í hvert skipti sem hún
leit á úrið sitt, höfðu vísar þess
varla færzt úr stað. Schacter of-
ursti dansaði næstum alla dans-
ana við hana. Hann hélt stöðugt
áfram að tala um hvað fögur hún
væri og hversu hamingjusamur
hann væri, að hafa kynnzt henni.
Öðru hverju varð hann samt
að sleppa henni við einhvern
liðsforingjann en þeir fengu
aldrei að dansa meira en einn
dans 1 einu.
Hún veitti því athygli að
furðulega fáir þeirra minntust á
38
HEIMILISRITIÐ