Heimilisritið - 01.06.1957, Blaðsíða 51

Clifton Webb leikur Montagu —
manninn, sem átti hugmyndina.
ina, önnur skrifaði ástarbréfin.
Bréf frá föður Martins, tveir
leikhúsmiðar og reikningur fyr-
ir trúlofunarhringana var líka
útvegað. Að lokum var ákveðið
að Martin skyldi vera sérfróður
um innrásarskip og í slíkri trún-
aðarstöðu, að æðstu hernaðaryf-
irvöldin veldu hann sem sendi-
mann sinn.
Ef Montagu hefði getað geng-
ið um og sagt, hvers vegna hann
þyrfti að fá einmitt þessa papp-
íra, hefði málið ekki verið eins
flókið. En allt varð að fara fram
með ströngustu leynd, og þess
vegna varð hann stöðugt að-
hugsa upp einhverjar ástæður
til að fá það sem hann þarfnað-
ist. Það var ekki eins erfitt að
fást við sjálf leyniskjölin, þau
voru blátt áfram skrifuð af hátt-
settum foringjum og voru á sinn
hátt nógu ekta. Louis Mount-
batten lávarður, sir Archibald
Nye og Alexander hershöfðingi
voru höfundarnir, og það var
bréf Mountbattens, sem alveg;
sannfærði Þjóðverjana.
f bréfinu stóð nefnilega að
endingu: „Látið mig umfram
allt fá hann (Martin majór) aft-
ur, jafnskjótt og innrásinni er
lokið. Þér getið látið hann koma
með dálítið af sardínum heim —
þær eru skammtaðar hér!“ Þessi
— eins og Þjóðverjar kölluðu
það — klaufalega gamansemi
var svo ekta ensk, að bréfið
hlaut að vera ekta, einnig að
öðru leyti.
Síðasta för Martins majórs.
KOLDIMMA nótt eina kom
enskur kafbátur upp á yfirborð-
ið úti fyrir spænsku Atlantshafs-
ströndinni. Tveir foringjar komu
upp úr lestinni með kassa, sem
í var kolsýruís og lík. Martin
majór lagði upp í sína hinstu
för, meðan kafbátsforinginn
hvíslaði útfararbænina. Fest við
beltið á regnfrakkanum var
HEIMILISRITIÐ
49