Heimilisritið - 01.07.1957, Blaðsíða 16

ina. Brátt gat bærinn farið að
lifa á ferðamönnum, og þegar
fólkinu skildist, að peningar
voru í nektardýrkunni, var allt
saman gert kerl'isbundið. Lyf-
saladótturin Justine var fengin
til að lilaupa tvisvar til þrisvar
á dag yfir aðalgötuna að Mull-
inger-bankanum í allri sinni af-
hjúpuðu og töfrandi nekt. Ferða-
mannastraumurinn minnkaði
ekki, þegar doktor Kenndy, liinn
nýi ferðaskrifstofustjóri bæjar-
ins, lagði til að allar girðingar
væru lækkaðar niður í brjóst-
hæð.
Sunshine City blómstraði á
nektardýrkun í mörg ár, en einn
góðan veðurdag fór ferðamanna-
straumurinn að minnka. Justine
var orðin roskin og farin að láta
á sjá, en hún neitaði að víkja
fyrir yngri skemmtikrafti og
frúrnar bak við niðurskorin lim-
gerðin hættu að vekja áhuga.
Þeir ungu fóru burtu og leituðu
hamingjunnar og karlmenn-
irnir, sem voru orðnir óvanir
vinnu, eyddu skildingunum, en
bæði lyfsaladótturinni, frúnum
bak við limgerðin og ferða-
mannastraumnum hnignaði.
Sunshine City fór veg allrar
veraldar.
Lyfsaladótturinn stóð einna
lengst eftir á vígvellinum. Hún
hélt áfram að hlaupa yfir götuna
til Mullinger-bankans, en svo
langt var gengið, að enginn
hætti sér inn í bæinn að nætur-
lagi. Það hvisaðist, að drauga-
gangur væri þar, og þeir sem
urðu varir við Justine, þutu
skelfingu losnir burtu. *

Sér'a Bjarni og pájinn
Um séra Bjarna, hinn ástsæla prest Reykvíkinga, er þessi gaman-
saga sögð, en varlegast er að treysta ekki um of á sannleiksgildi
hennar: — Eitt sinn fór séra Bjarni til Rómar og gekk þá á fund
páfa. Páfinn tók honum hið bezta og bauð honum m. a. að ganga
með sér út á svalir, þar sem mikill mannfjöldi fagnaði þeim. •—
Síðar, þegar Bjarni var kominn heim og sagði frá þessu atviki, var
hann spurður að því, hvort nokkur hefði þekkt hann. „Ég veit það
ekki,“ sagði séra Bjarni, ,en ég heyrði á tal tveggja gamalla kvenna,
og önnur þcirra spurði hina: „Hvcr er þessi maður við hliðina á
honum séra Bjama?“
14
HEIMILISRITIÐ