Heimilisritið - 01.07.1957, Blaðsíða 25
,,Ed, ef ég vinn, þá fer ég," sagði ég
kitldalega. ,JEg hef sætt mig við þetta
lif siðan við fórum úr borginni en þtí
skalt ekki aftra mér frá að fara þetta —"
ÞAÐ var tilbreytingaleysið,
sem gerði líf mitt svo óþolandi,
sama gráa, litlausa tilveran, dag
eftir dag. Ed kærði sig ekki um
neitt, nema þá að fá kunningja
sína 1 heimsókn eða fara til
þeirra. Það var alltaf sama fólk-
ið, sömu ómerkilegu umræðu-
efnin. Stundum fannst mér ég
verða að æpa, ef ég ætti að
hlusta á fleiri orð.
Verðlaunin
Hér bauðst mér
loksins tækifæri
til að flýja frá
tilbreytingarleysi
hversdagslífsins,
sem ég var farin
að hata.
Sveitabærinn okkar var ekki
langt frá borginni, þangað mátti
aka í bíl með hægu móti, og það
gerði einangrun okkar ennþá
óbærilegri. En Ed hafði andúð á
borgarlífi, og hann vildi ekki
fara, ekki einu sinni til að þókn-
ast mér. Hann sagði, að sér félli
alls ekki borgarlíf, og að hann
hefði aldrei fundið sjálfan sig,
fyrr en við fluttum út í sveitina.
HEIMILISRITIÐ
23