Heimilisritið - 01.07.1957, Blaðsíða 29

Heimilisritið - 01.07.1957, Blaðsíða 29
kosin vinnandi þessarar viku, frú Nilson, til hamingju!“ Svo fór hann að tala um undirbún- ing komu minnar til New York. Þegar hann loks gerði málhvíld, leit ég á Ed og hélt á símtólinu í máttlausri hendi. „Þú vannst?“ spurði hann. Ég kinkaði kolli. „Ó, Ed — hann vill fá að vita, með hvaða lest við förum á morgun, svo hann geti tekið á móti okkur.“ „Jæja þá,“ stundi Ed, eins og hann gæti ekki streitst lengur á móti. „Farðu, Carol. En ég fer ekki með þér.“ Hann sneri sér undan. „Ég vona þú skemmtir þér vel.“ „Ed -“ Hann gekk inn í hitt herberg- ið og ég lyfti símtólinu. „Það fer lest um áttaleytið,“ sagði ég. Ed ók mér til stöðvarinnar í vörubílnum næsta morgun. — Hann var þögull, og allt var öðruvísi en það átti að vera okk- ar 1 milli. Við kvöddumst ekki með kossi. Það var ekki langt til New York, en mér fannst það enda- laust, og stöðugt var sem tvennt togaðist á um mig: eftirvænting- in eftir að komast þangað og löngunin til að vera hjá Ed. En hjartað í mér sló ört af tilhlökk- un, er ég gekk út á stöðina. En Ed var þó enn í huga mér og ég óskaði meir en nokkru sinni áð- ur, að hann væri með mér. Dirk Hanley og Lára nokkur Hamilton, frá auglýsingastof- unni tóku á móti mér. Þau voru bæði hissa á því, að eiginmaður minn skyldi ekki vera með mér. „Hann — hann komst ekki að heiman,“ sagði ég aðeins. „Það hryggir mig að heyra,“ sagði Hanley. „Ég hef undirbúið allt fyrir ykkur bæði, svo þið gætuð skemmt ykkur saman yf- ir helgina. En nú skulum við koma yður fyrir á hótelinu, frú Nilson.“ Lára Hamilton kom upp í íbúð- ina til að fullvissa sig um, að vel færi um mig. En ég hafði varla tíma til að dást að þessu öllu, áður en ég var kölluð nið- ur, þar sem Hanley beið með bíl. Við ókum til fegrunarstofunnar, þar sem ég átti að hitta Max Garber. Þetta var afar glæsilegur stað- ur í hvívetna. Myndir í umgjörð- um af fegurðardísunum, sem Garber hafði gert frægar, þöktu veggina. Garber sló mér gullhamra með því að segja, að ég væri þegar svo aðlaðandi, að hann þyrfti ekki annað að gera en lagfæra nokkra smámuni. En áður en hann og aðstoðarfólk hans lauk við að mæla mig og mynda hátt HEIMILISRITIÐ 27
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.