Heimilisritið - 01.11.1957, Blaðsíða 13

ÁTTI í BRÖSUM VIÐ
KAUPMENN
Ungfrú Rackel Parsons, hinn
auðugi veðhlaupahestaeigandi,
var kölluð ,,Gamla Rackel'*
vegna sérvizku sinnar. Hún hafði
erft 840.000 pund eftir föður sinn,
Sir Charles, þann er fann upp
gufutúrbínuna, og fannst myrtur
í hesthúsi hennar. Hún gekk í
stagbættum tötrum með striga-
skó á fótum og með geysistóran,
barðabreiðan hatt, alsettan gervi-
blómum og ávöxtum utan yfir
hárkollunni.
Hún átti í sífelldum brösum við
kaupmenn út af reikningum, þó
hún ætti hesta, sem taldir voru
50.000 punda virði. Hún átti
einnig í brösum við hestamenn
sína, svo þeir voru jafnan stutt í
þjónustu hennar.
í Branches Park, skammt frá
Newmarket, bjó hún oftast ein í
tveim af um fjörutíu herbergjum,
og fyllti borðstofuna af hestafóðri
og stássstofuna af grænmeti.
I Newmarket talaði hún varla
orð við aðra hestaeigendur eða
veðreiðaáhugamenn. Hún fór
venjulega í strætisvagni til veit-
ingahúss í Newmarket til að
borða, og var afar sínk á þjórfé.
í Branches Park átti hún átta
bíla, en yfirvöldin höfðu svipt
hana ökuleyfinu.
Jafnvel sem ung samkvæmis-
dama í stórhýsi við Grosvenor
Square, hafði hún vakið á sér at-
hygli fyrir sérvizkulega fram-
komu. Eitt sinn hringdi hún ákaft
frá baðherberginu í þjónustu-
stúlkuna, sem kom að henni í
baðkarinu með hatt á höfði, en
vatnið flóði út úr. ,,Skrúfaðu fyr-
ir kranann!" skipaði hún. Hún
var talin hafa eyðilagt einn bezta
veðhlaupahest, Le Dien d’Or,
með því að fóðra hann á sælgæti.
ÓTTI VIÐ INNBROTSÞJÓFA
Annar sérvitringur okkar tíma
var hinn auðugi Henry Prosser,
stórlandeigandi í Hurstbourne
Tarrant, sem var jarðsettur árið
1930 í afar stóru grafhýsi, sem
hann hafði látið gera uppi á fjalls-
toppi, úr steinsteypu. Hann hafði
byrjað á því verki, þegar sérfræð-
ingur í London hafði sagt honum,
að hann ætti aðeins fimm ár eftir
ólifuð.
Ötti hans við innbrotsþjófa,
gerði það að verkum, að hann
gat ekki farið í rúmið á kvöldin
nema að undangengnum miklum
serimonium. Þjónn varð að ganga
hringinn í kringum húsið til að
aðgæta, hvort allar dyr væru
læstar. Skammbyssa og skot-
hylki, sem geymd voru á hillu
aftan við rúmið, þurfti að skoð-
HEIMILISRITIÐ
11