Gvendarsteinn - 15.05.1967, Blaðsíða 14
14
þe.ð . Nú eftir hverju er þr. bebið,-r.ð einhver byrji?
-Gott og vel ég skcl byrje, en þá komið þið á pftir.
vcð verður cð gere eitthvcð,breytc til þettc ástcnd
er óþolcndi. Þcð er ekki ykkur c.ð dæmc, því sennið
til cð þið verðið c.ð lokum sjclf dæmd og þá verðið
þið cð mætc. fyrir æðri dómi en þið viðurkonnið og
’alítc dýpri refsingu en þið skiljið. Hér wru unde.n-
slcildir nokkrir góðir menn vinir mínir, og eklci
rinir mínir, þótt ég eé innst inni moð sjclfum
2Ór vinur þeirrc þrátt fyrir cllt, en þeir eru
bcrc of fáir. Gg meðel hinnc fá.u ert þú, vinur
sinn sem ræddir við mig á götunni um deginn og
iý stir yfir stuðningi þínum við mig, ég veit þú
lest orð mín,og óg treysti þér. íg kcllc þig og
þr er ég áður- nefndi, mér til fulltingis í bcr-
íttu sem ég vil hefjc gegn þessum óþægilegu
Sflum sem eigc svo sterk ítök hér. Einhver
EHinnc. fáu", sem ekki er vinur minn osv.fr.kcnn
aú cð segjc "honum ferst flekkóttum cð geltc,
*g held hcnn ætti c.ð bætc sjálfcn sig fyrst
oálfvitinn sc"-En-þú sem þettc. segir, hefur þú
rthugcð cð ég er byrjeður á því,c.ð ég er ekki
svo eigingjc.rn cð ég vilji einn verðc fullkominn,
Seldur vil ég cð þú verðir þcð líkc,c.ð ég er of
lítill hluti cf þessu bæjcrfélc.gi til vinnc. nokkuð
É, eh°þcð erum við, við öll ekki. ^g er hvorki cð
befjc mig upp til skýjcnnc, né cð gerc bæjc.r-
ctjórc cð noklcrum píslcrvotti, en þessu, máli