Alþýðublaðið - 21.03.1924, Side 3

AL't'tmimtKbm
i
lækkunarlnnar eru þá f stuttu
máli þessar: Mietök og van-
hyggja, eyðsla og gróðabrall
þeirra. sem að mestu hafa
stjórnað og haft í höndum fé,
verzlun og framleiðslutækl þjóð-
arinnar, og vanræksla þingá og
stjórna um að tryggja hag alþýðu
og rfkissjóðs.
En hverjar eru svo afleiðing-
arnar?
Sparifé almennings missir
gildi sitt. Hverjar 5 miiijónir,
sem alþýðá á hjá sparisjóðum
eða bönkunum, eru nú ekki
nema frekiega tveggja miiijóna
gullkróna virði. Laun og tekjur
f íslenzkum krónum rýrna, þótt
krónutalan standi i stað, en er-
lendár vörur hækka í verði.
Þeir, sem eiga sparifé og fá
iaun sfn eða tekjur í íslenzkum
krónum og kaupa fyrir þær
erlendar vörur, tapa þvf á geng-
isfallinu, en það er öli alþýða,
veika'óik, sjómenn, iðnaðarmenn,
búða- og skrifstoíu-fólk og allir,
sem töst laun hafa eða selja
afrakstur vinnu sinnar innan-
lands.
Ríkissjóður tapar einnig; toll-
tekjurnar standa í stað að
krónutali, en vextir og atborg-
anir erlendra skulda hækka
stórlega, er gengið feliur. Sama
er um bankana að segja; þeir
hækka því vextina, færa tapið
á almenning.
Hvað hefir þá orðið af þeim
mörgu milijónum, er almenning-
ur befir tapað vegna verðfalis
fslenzkrar krónu? — I»ær hafa
aðallega runnið S vasa§ þeirra,
sem fé, verzlun o? framleiðsla
landsins er í höndunum á.
Þeir skulda bönkunum tugi
milljóna í íslenzkum krónum, en
eiga fasteignir, framleiðslutæki
og íslenzkar afurðlr. En aliar
þær milijónir, sem sparifjáreig-
endur hafa tapað við verðfail
króuunnar, hafa hinir grætt,
sem bönkunum skulda. Hver 5
miiljóna króna skuid þeirra er
nú ekki nema freldega tveggja
miUjóna guilkróna vlrði. Fast-
éignir þeirra og framleiðslutæki
hækka f verði eftir þvf, sem
krónan fellur; krónutal skuld-
anna stendur f stað, en verð-
gildi þeirra mlnkar. Þeir kaupa
vinnu og afrakstur hennar fyrir
faiiendi, verðlitla, fsienzka pen-
inga, en selja aftur afurð-
irnar fyrir dýran, hækkandi,
erlendan gjaldeyri. Tap aimenn-
ings er þeirra gróði. Þvf hraðara
og rneir sem krónan feliur,
þess fljótara og meira græða
þeir.
Gengisfailið út af fyrir sig
hefir þvi hverki aukið né skert
þjóðarauðinn; það hefir að eins
flutt hann tii, flutt hann úr vös-
um almennlngs f vasa kaup-
manna og atvinnurekeDda, ein-
mltt þeirra manna, sem mestu
vaida um gengisfaliið. En þeim
Teggfóður.
MíkiS úrval.
Frá 65 aurum rúllan, ensk stærð.
KomiS, meðan nóg er til!
Hf.Ratmt. Hltl & Ljós,
Laugavegi 20 B. — Simi 830.
hefir aftur sumum hverjum eyðst
og tapast ósmár hiuti þess gróða.
Þess er því tæplega að vænta,
að þelr, sem mest hafa grætt
og græða á gengisiækkuninui,
þ. e. kaupmenn og atvinnurek-
endur, beitl sér öfluglega fyrir því
að stöðva hana eða reyni að
hækka krónuna. Þing og stjórn
verða að taka í taumaná, enda
er það á þeirra valdi að stöðvá
gengisfaliið, ef eigi brestur vit
né viija. Til þess þarf þrent.
Fyrst og freœst verður að
tryggja fjárhag ríkissjóðs með
þvf að leggja skattana aðallega
á þann einasta eðiilega og jain-
framt tryggasta skattstofn, sem
ríkið hefir, þ. e. elgnir manna
óg tekjur, en byggja eigi tekju-
vouir þess á rarglátum og ó-
tryggum toilum af nauðsynjum
alþýðu.
Þá vérður að takmarka inn-
flutning og alls óþarfa og tryggja
þjóðinni hagfeld innkaup og
sæmilegt verð fyrir afurðir sínar
og fyrirbyggja alt brask og
gróðabrall með þær og gjáld-
SSdgsr JRicie Bmrcmgh*: Sonup TaPxaam.
„Meriem!" Hann mælti þetta eina orö, er hann réðst
á Ali ben Kadin. Svertingjakonurnar stukku á fætur
æpandi. Meriem reyndi að varna þeim brottgöngu, en
áður hún gæti það, voru þær horfnar um gatið, sem
Kórak hafði komið inn um, og hlupu æpandi um
þorpið.
Kórak krepti fingurinn um kverkar Ali. Hnifur hans
sökk einu sinni á kaf i hjarta hans, — og Ali ben Kadin
lá dauður á gólfinu. Kórak snéri sór að Meriem, en* i
sömu svifum kom blóði drifin og skjögrandí^vera inn i
tjaldið.
„Morison!" æpti stúllsan.
Kórak leit á komumann. Hann hafði verið á fremsta
hlunni með að taka Meriem í fang sér, hafði engu skeytt
þvi, er drifið hafði á daga hennar, meðan þau voru
skilin. En við komu Englendingsins mintist hann þess,
er hann hafði söð í skógarjaðrinum, og skugga brá
fyrir á andliti hans.
Að utan barst hávaði. Alt var komið i uppnám. Menn
þustu að tjaldi Ali ben Kadin. Engum tima mátti
eyða.
„Fljótt!" kallaði Kórak og snéri sér að Baynes, sem
varla hafði áttað sig á, hvort þar var vinur eða óvinur.
„Farðu með hana til skíðgarðsins að tjaldabaki. Hórna
ér reipið mitt. Meö þvi getið þiö komist yfir garöinn.8
„En þú, Kórak?“ kallaði Meriem.
„Ég verð eftir,“ svaraði apamaðurinn. „Ég hefi erindi
við höfðingjann.1*
Meriem ætlaði að malda i móinn, en Kórak tók i
þau 0g ýtti þeim út um rifuna á tjaldinu.
„Forðið ykkur nú!“ sagði hann og snéri sér gegn
þeim, sem ruddust inn i tjaldið.
Apamaðurinn barðist vel, — betur en nokkurn tima
áður, en enginn má við margnum; samt tafði hann
drjúgum fyrir, meðan þau Meriem komust undan. Loks
var hann yfirhugaður og nokkrum minútum siðar
fluttur bundinn til Arabahöfðingjans.
Karlinn horfðí lengi þegjandi á hann. Hann var að
grufla upp einhverjar pyndingar, sem svalað gætu
hefndarþorsta hans og hatri á þessum manni, er tvisvar
„Tarzan“, „Tarzan snýr aftur“, „Dýr Tarzansí'
Hver saga kostar aö eins 3 kr., — 4 kr. á betri
pappír. Sendar gegn póstkröfu um alt land. Látiö
ekki dragast aö ná í bækurnar, því að bráðlega
hækka þær í verði, — Allir skátar lesa Tarzan-
sögmnar. — Fást á afgreiðslu Alþýðublaðsins,