Fréttatíminn - 25.05.2012, Blaðsíða 78

M arkmiðið er fyrst og fremst að vekja upp um-ræðu í samfélaginu um
kynferðisbrot,“ segir María Lilja
Þrastardóttir, talskona Druslu-
göngunnar sem fram fer í annað
sinn þann 23. júlí næstkomandi.
„Við viljum færa ábyrgðina úr
höndum þolenda kynferðisofbeldis
yfir á gerendur. Við viljum breyta
þeirri tilhneigingu samfélagsins
að samþykkja að gerendur í kyn-
ferðisafbrotamálum séu raunveru-
legir þolendur eða fórnarlömb upp-
loginna ásakana. Við viljum vekja
athygli á orðræðunni í samfélaginu
og hvernig fólk er tilbúið að leyfa
brotamanni að njóta vafans á með-
an að hin raunverulegu fórnarlömb
eru vænd um meiðyrði,“ segir
María Lilja.
Hún segir að þegar fjölmiðlar
greini frá kynferðisbrotum sé oft
talað um „meint“ kynferðisbrot.
„Með því að brotið sé „meint“ er
brotamaðurinn farinn að njóta
vafans á kostnað fórnarlambsins.“
María Lilja segir að hópurinn sem
standi að Druslugöngunni hafi
gert rannsóknir sem benda til þess
að fjölmiðlar noti ekki þetta orð
um brotamenn í öðrum málum en
kynferðisbrotamálum.
Mörg þúsund manns tóku þátt í
druslugöngunni í fyrra og vonast
María Lilja til að þátttakendur
verði enn fleiri í ár enda hafi
fjölmargir hópar tilkynnt þátttöku
sína og áhuga á samstarfi. -sda
María Lilja Þrastardóttir, talskona
Druslugöngunnar, vill færa
ábyrgðina úr höndum
þolenda kynferðisofbeldis
yfir á gerendur.
 Druslugangan Í annað sinn Í júnÍ
Fórnarlömb kynferðisbrota oft sögð ljúga
Þ að kann að hljóma undarlega en ég hef aldrei hugsað um að skrifa skáldsögu, ekki sem markmið í sjálfu sér. Ástæð-
an fyrir því að ég byrjaði að skrifa skáldsögu
var sú að ég sá fyrir mér söguþráð, myndir
og setningar, persónur og sögusvið, líkt og
þegar maður situr fyrir framan hvíta tjaldið
og horfir á kvikmynd; þar sem hvert mynd-
skeiðið á fætur öðru rennur hjá fyrir augum
manns,“ segir Unnur Birna Karlsdóttir, dokt-
or í sagnfræði, en fyrsta skáldsaga hennar,
Það kemur alltaf nýr dagur, kemur út í næstu
viku. Hún heldur áfram að lýsa tilurð skáld-
sögunnar:
„Það sem ég gerði þegar myndir og orð
fóru að koma upp í hugann var einfaldlega
að setjast niður og skrifa um það sem ég
sá fyrir mér og ég skrifaði ekki nema efnið
kæmi flæðandi til mín. Ég held að ég gæti
aldrei skrifað samkvæmt ákvörðuninni einni
þess efnis að ætla að skrifa texta bara til að
láta á það reyna hvort mér tækist að búa til
úr því skáldsögu. Ég er ekki viss um að ég
hafi sjálfsaga í það.“
Að sögn Unnar er bókin í senn fjölskyldu-
saga og saga einstaklings sögð með einni
röddu, röddu aðalsögupersónunnar sem er
kona. „Við fáum að sjá heiminn eins og hún
sér hann og upplifir en sú sýn opnar þó á
margt í mannlífinu sem ég held að margir
kannist við. Bókin fjallar um ferðalag, henn-
ar ferðalag, innra með sér og í raunveruleik-
anum. Þetta er saga um hversu erfitt það
getur verið að fyrirgefa
og um það að elska og
missa og inn á hvaða
brautir sorgin kann að
leiða.“
Bókina skrifaði
Unnur, sem verður 48
ára í lok þessa mánaðar,
á löngum tíma samhliða
því sem hún vann að
doktorsritgerð sinni og
með vinnu á Þjóðskjala-
safninu. „Ég samdi
þessa skáldsögu þar
sem ég var stödd í það
og það skiptið alltaf ef
stund gafst til. Textann,
orðin sem ég var búin að
safna saman í huganum,
skrifaði ég bara heima
hjá mér, á sófanum með
ferðatölvuna í kjöltunni,
á kvöldin og um helgar
og í jóla- og páskafríum,
það er þegar lausar
stundir gáfust frá fullri
vinnu á Þjóðskjalasafni
Íslands og ritun doktors-
ritgerðar. Ég hafði
reyndar ekki hugsað til
þessarar sögu í rúmt ár
eftir að ég varði doktors-
ritgerðina vorið 2010 en
skoðaði svo skjalið í tölv-
unni síðastliðið haust og
sá þá að ég var langt komin með söguna og
sá fyrir mér sögulok. Ég dreif í að skrifa þau
og sendi handritið til bókaforlagsins Bjarts.
Eftir að komið var jákvætt svar frá Bjarti
varðandi að láta á það reyna að búa söguna
til útgáfu tók við vinna að laga það sem betur
mátti fara og binda enda á lausa þræði.“ segir
Unnur Birna.
Henni þótti ekki erfitt að skipta á milli
fræðiskrifa og skáldsagnaskrifa. „Nei það
var ekki erfitt að skipta á milli þess að skrifa
doktorsritgerð og skáldsögu. Ég er svo vön
að sinna mörgum ólíkum hlutverkum að það
veitist mér auðvelt. Þetta voru hvorutveggja
krefjandi skrif en með svo ólíkum hætti að
það rakst ekki á. Fremur að það hafi verið
kærkomin frelsistilfinning að setjast stund-
um í sófann á kvöldin og skrifa skáldverk eft-
ir að hafa unnið í fræðilegri framsetningu og
greiningu sögulegra atburða og hugmynda-
fræði allan daginn samkvæmt ströngum
fræðilegum kröfum,“ segir Unnur Birna.
Og hún er ekki bara með eina bók í koll-
inum til að fylgja eftir fyrstu bókinni. „Ég er
með tvær skáldsögur í huga. Ég veit reyndar
nú þegar hvernig þær eiga að vera frá upp-
hafi til enda og hvora ég skrifa á undan. Ég
þarf bara að finna tímann til að skrifa og
mun finna út úr því. Ég nýt þess að skrifa.
Það er gefandi.“
Óskar Hrafn Þorvaldsson
oskar@frettatiminn.is
 Bækur nýr rithöfunDur keMur fraM
Unnur Birna
skrifar skáldsögu
Doktor í
sagnfræði
ryðst fram á
sjónarsviðið
með nýja
skáldsögu
sem var
skrifuð
samhliða
doktors-
verkefninu.
Hún segir
það hafa
verið auðvelt
að skrifa á
svo ólíkum
vígstöðvum
samtímis.
Unnur Birna
Karlsdóttir
telur að ýmsir
sjái í bók sinni
þætti sem þeir
kannast við úr
eigin lífi.
Íslensk tröll í
Rússlandi
Tröllabækur Brians
Pilkington eiga ekki aðeins
hljómgrunn á Íslandi því
nú hefur útgáfuréttur á
þremur bóka hans verið
seldur til Rússlands. Um
er að ræða bækurnar
Allt um tröll, Hlunkur og
Tröllaspeki sem rússneska
forlagið Ripol keypti út-
gáfuréttinn á.
Safnar erótísk­
um sögum
Lögfræðingurinn og varaborgar-
fulltrúinn Hildur Sverrisdóttir
hefur tekið að sér að safna sam-
an erótískum sögum íslenskra
kvenna sem stefnt er að gefa
út á bók á vegum Forlagsins.
Hildur mun á næstu dögum hefja
söfnun á sögum kvennanna en
eftir því sem næst verður komist
telur úrgefandinn ákveðna
vöntun á efni eins og þessu. Ekki
ætti Hildur að koma að tómum
kofanum hjá íslenskum konum
hverra sagnaandi rennur í blóði
langt aftur í ættir.
Tómt á þeim þýska
Óhætt er
að segja að
þeir sem
ætluðu sér inn
á Þýska barinn
í Hafnarstræti
aðfaranótt
laugardagsins
hafi gripið í
tómt. Gestir, sem gengu inn á barinn klukkan tvö um
nóttina, mættu aðeins þremur starfsmönnum, engum
gesti og húsbandið, sem ætlaði sér að spila alla
föstudaga og laugardaga með valinkunna söngvara
sér til fulltingis var hvergi sjáanlegt. Sennilega nýtt
met á föstudagsnóttu í miðbæ Reykjavíkur.
Biophilia á bókasafni New York
Tilkynnt var, á kynn-
ingarfundi á miðviku-
daginn, að útgáfa
Biophilia-kennslu-
verkefns Bjarkar
hefjist í sumar hjá New
York Public Library
og samtímis einnig
hjá The Childrens
Museum of Manhattan.
Björk Guðmunds-
dóttir, Curver Thoroddsen og Scott Snibbe kynntu
verkefnið og sátu fyrir svörum. Fundurinn var haldin
fyrir um tvöhundruð skólakrakka og kennara þeirra í
aðalsafninu á miðri Manhattan.
Ég er
með tvær
skáldsögur
í huga.Alveg mátulegur
Heimilis
GRJÓNAGRAUTUR
H
V
ÍT
A
H
Ú
SI
Ð
/
S
ÍA

70 dægurmál Helgin 25.-27. maí 2012