Læknablaðið - 01.05.1915, Blaðsíða 7

LÆKNABLAÐIÐ
69
halda áfram í langan tíma viS þessa sjúklinga, og helzt meö hæfilegu
niillibili. D r e y f u s haföi á 3 árum 250 sjúklinga meS tabes og paralysis
generalis. Þeir fengu aö meðaltali 12 injectiones á 6—8 vikum, og í hvert
skifti 30—40 ctgrm salvarsan.
Af 77 tabessjúklingum, segir hann, aS 35 hafi orðiö „miklu betri“, 30
hafi orðiS „betri“.
Annar (I v a s c h e n z o f f) liafði 48 tabessjúklinga. — 23 batnaSi mik-
iö (crises, beltistilfinning, verkjaflogin í taugunum, liðaverkir og ataxi).
Sinareflexar náöu sér ekki aftur. L e r e d d e segir um sína sjúklinga,
aS þeir hafi fengiö „mikinn bata“.
Sumir láta vel af salvarsan gegn paralysis generalis. Þannig nefnir
Runge 91 sjúkling með þennan sjúkdóm og hafi liSlega þriöjungur
þeirra fengiö talsverSan bata, 15 staöið í staö. Hinum haldiS áfram aS
versna. Alls fengu þeir 2—10 cgrm af salvarsani á löngum tíma meS
niillibilum. —
Þótt mismunandi séu skoðanir manna yfirleitt um verkanir á þessar
tvær síðast nefndu tegundir af syfilis, virSist þó framför allmikil frá því
sem verið hefir.
Ekki kemur mönnum saman um þaS, hvort affarasælla sé að brúka
salvarsanmeöul einsömul eöa samfara kvikasilfurlækningu, eins og hing-
að til. Flestir hinna nafnkunnustu syfilislækna (t. a. m. Neisser, Lesser,
Unna og Noröurlandalæknarnir flestir), brúka kvikasilfurmeSul meS og
rnargir vilja byrja meS kvikasilfri, til þess aö grynna á spirochæta-
mergSinni — einkum á ööru stigi sjúkdómsins — áSur en þeir fara aS
hrúka salvarsan. Segjast á þann hátt fá betri árangur, heldur en þeir hafi
nokkrun tíma haft meö kvikasilfri einu, eSa kvikasilfri og joðkalium.
Aörir sérstaklega Wechselmann brúka eingöngu salvarsanmeSul. Einn
sjúklingur aS eins, af öllum þeim mikla fjölda, sem hann hafði notaö
salvarsan viö, dó, og kennir W. því um, aS hann hafi einnig fengiö
kvikasilfur. — Ehrlich ræöur injög rnikiS til aS brúka jafnframt kvika-
silfur. ■<■ «. fi'j
Ekki eru menn heldur ásáttir um, hvert af salvarsanmeöulunum helzt
eigi aS taka. Þó munu flestir brúka salvarsan fremur en Neosalvarsan.
Annars verSur ekki séS fyllilega hvort betra er. Hvortveggja meöulin
verka vel. Handa börnum viröast menn fremur brúka Neosalvarsan, og
sumir, einkum á síSustu tímum, salvarsan serum og helzt þá innspýtingu
1 mænuganginn í mjóbakinu.
í fyrstu réö Ehrlich til aö spýta salvarsan inn í vöövana (glutæ-
alvöSvana). Sjúklingarnir báru sig þó oft afarilla vegna verkja.
Koma oft allharöir bólguhnúskar i vöSvana, sem stundum eru langvinnir.
Eins hefir viljaö fara, þegar meöalinu hefir veriS spýtt inn í bandvefinn
u n d i r h ú S i n n i, viljað koma bólga og verkir, einstaka sinnum drep. —
Smámsaman varö því hin aöferöin tíöari, að spýta meSalinu inn í b 1 ó S-
æ S a r, vanalega olnbogabótaæöarnar. Ef þaö tekst, sem þaS gerir vana-
Kga, fylgja því engir verkir.
Salvarsanmeöulin fara að nokkru leyti burt úr líkamanum meS þvag-
lnu óbreytt. Sumt breytist og fer aörar óþektar leiðir. ÞaS, sem spýtt
er inn í æöar, fer miklu fyr. Eftir 4—5 daga finst litið eftir í þvaginu.
ÞaS, sem gefiö er „intramusculært", eöa „subkutant“, helzt miklu lengur