Læknablaðið - 01.05.1915, Blaðsíða 8

7o
LÆKNABLAÐIÐ
í líkamanum og verkar lengur. Ýmsir ætla því, aö þessar aöferöir hafi
happadrýgri áhrif á sjúkdóminn. Margir brúka hvorutveggju aSferSina,
spýta t. a. m. einu sinni inn í vöðva, eöa þá undir skinniS í tengivefinn,
og svo í æðar.
Wechselmann segir, a<5 óheppilegra sé að sprauta inn í vöðvavefinn sjálf-
an. Þar séu nálega engar vessaæðar, (lymfuæ'ðar), en mikið af blóðhár-
æðum, svo vökvinn berist seint út um líkamann, og hætt sé við að drep
geti komiö fyrir. Bezt sé að fara meS nálina alla lei'ö inn á „fasciuna“ t.
aj m. á glut. medius, með opið að „fasciunni“, en ekki inn í hana. Á
„fasciunni" er urmull af vessaæðum, svo þaðan kemst meðalið tiltölulega
fljótt.
Salvarsanblóðvatni spýta menn eingöngu inn „i n t r a s p i n a 11“. Það
er notað við meðfæddri barnasyfilis. Sömu aðferðina vilja og sumir hafa
við s y f i 1 i s í h e i 1 a o g m æ n u, en brúka þá neosalvarsan. Með þeirri
aðferðinni sé greiðari leiðin að sóttkveikjunni en hinum, þar sem meðal-
inu sé ætlað að fara með blóðstraumnum. í heila- og mænu-parenkyminu
er lítiö um æðar, en sóttkveikjurnar halda til milli frumanna, og þangað
kemst meðalið með mænuvatninu.—
Sterilisatio magna þykir ef til vill of kröftugt nafn á syfilislækningunní
með salvarsan, þegar talað er um sjúkdóminn alment. Enda hefir Ehrlich
seinna nefnt aðferðina: Sterilisatio fere completa.
En þegar um febris recurrens og framboesia er að ræða,
og áhrif meðalsins á þá sjúkdóma, þá nálgast menn enn þá betur sterilisa-
tio magna.
Febris recurens spirallan hverfur nokkrum klukkustundum
eftir að sjúklingarnir hafa fengið einn, lítinn skamt (20—30 ctgrm.) af
salvarsani og 92 pct. af sjúklingunum urðu þannig heilir heilsu.
Svipað er að segja um himberjasýkina (framboesia) í heitu lönd-
unum. Hún læknast að fullu eftir eina eða tvær injectiones intravenosæ.
Við svefnsýki verkar það nokkuð, sumir segja ágætlega. — Oft
hafa sjest góðar verkanir við sumum tegundum af m a 1 a r i a. Enn frem-
ur reynt við b i 1 h a r z i a, d o u r i n e og öðrum protozoa-sjúkdómum í
heitu löndunum.
Við a n æ m i a, langvinna, og megurð eftir berkla, hefir salvarsan ver-
ið mjög holt. Ráðlegt er að brúka 10—15 skamta eða alls 5 grömm salv.
eða 7,5 neosalvarsan, en auðvitað á löngum tima (Kall).
Við miltisbrandi og bólusótt hefir það verið reynt og sumir
hæla því.
Á Chorea Sydenhamii hefir það áhrif. Pierre Marie kveðst hafa
fengið fullan bata eftir 3—4 vikur.
Sumir hæla því mjög við dermatitis herpetiformis. Meðal
annara B o a s. Sjúklingunum á að hafa batnað eftir 3—6 skamta. Eg hefi
reynt það við einn sjúkling, spýtti 5 skömtum inn í hann, tvisvar í vöðva
og þrisvar í æðar, en dugði ekki. Einhlítt er það því ekki þar.
Verru c æ p 1 a n a e hafa læknast af því (Loeb). Á einum Laugarnes-
sjúklinganna, sem fékk salvarsan haustið 1910 og hafði þær, hurfu þær
algjörlega eftir 2—3 vikur.
Enn fremur hefur það og verið nokkuð reynt við holdsveiki, með-