Læknablaðið - 01.10.1915, Blaðsíða 12

154
LÆKNABLAÐIÐ
varS helzt landlæknir G. Björnssojj, og skal síSar skýrt frá afstöSu hans
til málsins.
Ekki hafSi þessi yfirlýsing, undirrituS af 14 læknum (gat þó GuSm.
landlæknir Björnsson þess, aS meSal þeirra væru sumir merkari læknar
landsins), meiri áhrif en svo, aS tillagan var feld meS eins atkvæSis mun.
Þingm. Karl Finnbogason sagSi í ræSu sinni: „Eg álít aS þaS sé var-
hugavert aS banna nokkrum lækni aS nota nokkurt lyf, sem hann
sjálfur telur sig eiga aS nota, en þar fyrir er eg ekki ánægSur meS
breytingartillögu þingmanns Strandamanna, hún felur í sér bann, ætlast til
aS nokkrar ákveSnar víntegundir verSi lögboSnar en aSrar útilokaSar.“
Hann kveSst þvi viS þriSju umræSu málsins ætla sér aS koma fram meS,
breytingartillögu, sem gangi í sömu átt og samþykt læknafélagsins. 18.
ág. 1915 kom svo breytingartillagan fram á þingskj. 377:
„ViS frv. til laga um viSauka og breyting á lögum nr. 44, 30. júli 1909, um aS-
flutningsbann á áfengi, bætist ný grein, sem verSur fyrsta gr. svolátandi:
„Heimilt skal stjórnanda eða eiganda iðnaSarfyrirtækis, efnarannsóknarstofu, nátt-
úrugripasafna eða annara slíkra stofnana, aS flytja frá útlöndum vínanda og annað
áfengi til iðnþarfa og verklegra nota í stofnuninni. Svo skal og heimilt, að flytja til
landsins vinanda þann og annað áfengi, sem læknar telja nauðsynlegt til lækninga.
Enn skal smáskamtalæknum heimilt, að flytja frá útlöndum smáskamtalyf með vín-
anda í, ef pöntun þeirra fylgja meðmæli hlutaðeigandi lögreglustj óra og sóknarprests.
Að lokum skal próföstum þjóðkirkjunnar og forstöðumönnum annara kirkjudeilda
heimilt að láta flytja frá útlöndum messuvin, er nauðsynlegt sé til altarisgöngu, þó
í því sé meira af vínanda, en pct. að rúmmáli."
Því hafðí verið slegið fram í umræðunum um tillögu Magnúsar Péturs-
sonar, að þótt þessir 14 læknar í Reykjavík væru samþyktinni sammála,
þá mætti telja eins líklegt að flestir læknar út um landið mundu fylgja
landlækni að málum. Til þess nú að ganga úr skugga um þetta, þá símaði
eg fyrir hönd Magnúsar Péturssonar til allra lækna, sem til náðist í sím-
anum, og leitaði álits þeirra um samþykt læknafélags Reykjavíkur. Þessir
voru sammála:
Andrés Fjeldsted, Árni Árnason, Ásgeir Blöndal, Davíð Sch. Thor-
steinsson, Friðjón Jensson, Georg Georgsson, Guðm. Guðfinnsson, Guðm.
Ásmundsson, Guðm. Hallgrímsson, Guðm. Thoroddsen, Gunnlaugur Þor-
steinsson, Halldór Gunnlaugsson, Halldór Steinsson, Helgi Guðmundsson,
Jónas Kristjánsson, Konráð Konráðsson, Magnús Jóhannsson, Ól. Finsen,
Ól. Thorlacius, Pj. Thoroddsen, Sigurjón Jónsson, Sigurður Sigurðsson,
Vald. Steffensen, Þorbjörn Þórðarson, Þórður Pálsson, Þorgr. Þórðarson.
Ósammála voru:
Gísli Pétursson, Sigurður Hjörleifsson og Sigurður Magnússon á Pat-
reksfirði.
Tveir læknar vildu fá vissar víntegundir inn á lyfjaskrána, það voru
Jón Jónsson (Portvín, Sherry) og Steingr. Matthiasson (Portvín, Sherry,
Rauðvín, Cognac). Svar Ingólfs Gíslasonar var óákveðið og kom það af
því, samkv. bréfi, er eg síðan hef fengið frá honum, að símskeytið var
afbakað, þar stóð: „er það álitur gagnlegt" (þ. e. Læknafélagið), í staðinn
fyrir: „er þeir álíta“ (þ. e. læknarnir), svo óhætt má telja hann fyllilega
sammála.
Eftir þessu að dæma, virðist læknastéttin vera nokkurn veginn einhuga
og sammála í þessu atriði, því gera má ráö fyrir, að hlutfallslega mundi