Læknablaðið - 01.07.1927, Qupperneq 32

I2Ö
LÆKNABLAÐIÐ
Úr útlendum læknaritum.
W. E. M. Mitchell (St. Bartholomew’s hospital, London): The prepara-
tion of patients for operation. — The Lancet 6. ág. '27.
Höf. skrifar langa grein um undirbúning sjúklinga undir operation, sér-
staklega laparotomiur. Hann byrjar á aö lýsa j)ví, sem mælir á móti
laxerolíu-notkuninni, sem áöur var algeng og er víöa enn ]>á, jjegar sjúkl.
var gefinn vænn skamtur af laxerolíu kvöldiö á undan operation og var
oft friölaus um nóttina vegna niöurgangs, og jtegar hann svo loks var
nýsofnaöur undir morguninn, ])á var liann vakinn af hjúkrunarkonunni
til jjess aö hægt væri að setja honum pípu í tæka tiö.
Laxerolía mun vera besta meðaliö, sem til er, til þess aö tæma garn-
irnar fyllilega, en fátt er ]>aö, sem græöist við slika tæmingu, sem er
þarflaus nema ]jar, sem tæma á colon sem best og hindra hægöir sem
lengst á eftir operationinni, eins og t. d. viö anal-operationir, sérstaklega
við tum. hæmorrhoidales.
Fyrsti gallinn á laxerolíunni á undan operationum er sá, aö hún ertir
garnirnar um of, þær eru á eftir rauöar og bólgnar og þreyttar eftir
áverkann og alls ekki i senr bestu ástandi til þess að þola operations-
aögeröir, þó að tómar séu.
Annar gallinn er alvarlegastur. Þaö er hreyfingarleysiö í görnunum eft-
ir ertinguna og erfiði laxeringarinnar. Höf. heldur aö þetta hreyfingar-
leysi (inertia) sé ein aðalorsökin til ileus postoperativus. Sjálf laparo-
tomian og operation á görnunum kemur óreglu á hreyfingar garnanna.
Þar viö bætist hreyfingarhindrunin, sem orsakast af magálssárinu og þar
af leiöandi vöövavörn og svo kemur laxerolían og rekur á smiðshöggið, en
uppþemba er ein aöalumkvörtun sjúklinga eftir kviðristur.
Seinasti gallinn, sem mest kemur í ljós ef oiian er gefin kvöldinu áö-
ur, er raskið á næturró sjúklingsins, en góður svefn og hvíld á undan
operation er besta vörnin gegn shocki.
Svelta á undan operation er líka aö hverfa úr sögunni. Áöur var ætlast
til þess með laxeringunni og sveltunni aö hindra uppþembuna, en hvort-
tveggja varö til þess aö auka hana, laxeringin meö hreyfingarleysinu, sem
á eftir fylgdi og sveltan meö þvi, aö eðlilega ertingu vantaöi i garn-
irnar, mat.
En sterkasta mótbáran gegn sveltunni er hættan á acidosis eftir opera-
tionina, og álítur höf. aö löng svelta geri frekar aö auka uppköst en
draga úr þeim á eftir svæfingu.
Þá kemur höf. aö sínum aðferöum til undirbúnings: 1. Útiloka focal
infectio t. d. skemdar tennur, tonsillur o. s. frv. 2. Daglegar hægðir meö
hæfilegum skamti af paraff. licjv. kvölds og morguns. 3. Styrking i hreinu
lofti, líkamsæfingar og hentug fæöa. 4. Sjúkl. ætti ekki að koma seinna
á spítalann en kl. 6 e. h. daginn fyrir operationina. 5. Heitt liaö og svo
i rúmið. 6. Læknarnir líta til sjúkl. 7. Léttur kvöldverður, en engar kar-
töflur, nýtt braitö, ostur, sterkt te eöa kaffi. Nóg aö drekka, en ekkert
alkóhól nema læknir skipi sérstaklega fyrir um það. 8. Kviöur hreins-
aður og rakaður. 9. Seinna um kvöldiö þegar sjúkl. fer að syfja, fær hann
heitan drykk, t. d. mjólk. 10. Milt laxans, sem sjúld. býst viö að muni