Læknablaðið - 01.03.1934, Qupperneq 5

LÆKNABLAÐIÐ
35>
ókeypis læknishjálp er auglýst, en r.m ýý þeirra ókeypis læknishjálpar
aS einhverju leyti.
108 sjúklingar komu af ótta viS smitun en sem reyndust heilbrigSir
og allmargir hafa fengiö prophylaktiska me'Sfer'5.
— Þetta er aöalinnihald ársskýrslu minnar til Landlæknis og vil eg
þá bæta fáum oröum viö um þaö, sem gert hefir veriö á þessu ári til
þess aö reyna aö draga úr útbreiðslu þessara sjúkdóma og gera þeim.
sem veikir eru auöveldara fyrir meö aö leita sér heilsubótar, en verið hefir.
Eins og mörgum læknum mun kunnugt, voru á Alþingi 1932 samþykt-
ar breytingar á lögum um varnir gegn kynsjúkdómum frá 1923, sem
gengu í þá átt, aö hér i Reykjavík skyldu jafna.11 vera til taks 10 rúm
þar sem sjúklingar meö þessa sjúkdóma, gætu fengið ókeypis sjúkra-
hússvist, þegar þeir læknar, er hafa lækningar á kynsjúkdómum á hendi
fyrir ríkið, teldu þess þörf. Auk þess skyldi eitt slikt sjúkrarúm vera á
hverjum þessara staöa: Isafiröi, Siglufiröi, Akureyri, Seyöisfirði og.
V estmannaeyj um.
Breytingartillaga í þessa átt var fyrst borin fram á næsta þingi á und-
an, aö minni tilhlutun, af þeim alþingismönnunum Pétri Magnússyni og
Halldóri Steinsen, og henni var þá þegar vel tekiö, en fékk ekki afgreiöslu
á því þingi.
Á þinginu 1932 tók svo landlæknir aftur upp tillöguna meö dálitlum
breytingum og var hún þá samþykt.
Nú stóö á að fá hentugt pláss á sjúkrahúsi fyrir þessa sjúklinga og
var fyrst í ráði aö nota efri hæöina á Farsóttahúsinu, en síðar horfið
frá því sökum þess, að ekki þótti tiltækilegt að taka þaö pláss frá berkla-
sjúklingum, sem þar voru fyrir.
Eftir að núverandi borgarstjóri, sem hefir sýnt mikinn skilning á þess-
um málum, hafði athugað þá staði sem komið gátu til mála og þá eink-
um kjallara Elliheimilisins, og þaö þótti sýnt aö þeir voru ekki nothæf-
ir, var horfið aö því aö byggia deild fyrir þessa sjúkl. á lóð Landspítal-
ans og yröi hún rekin í sambandi viö hann. Þessi deild er nú nærri full-
gerö og tekur til starfa innan skams. Eg er ekki í nokkrum vafa um, aö
eftir því sem málið horföi viö var þetta sú besta lausn sem fáanleg var
og eg vænti þess, að þessi litla sjúkradeild eigi eftir aö gera mikið gagn
hér í bænum, bæta úr hrakningi og erfiöleikum margra bágstaddra sjúkl-
inga og breiða út frá sér aukna þekkingu á hreinlæti og varúö í sam-
lífi karla og kvenna.
Eg hefi heyrt því fleygl og það jafnvel af læknum, aö vegna þess
aö þetta væri sérstök bygging myndi sjúklingar ekki fást til aö leggja
sig inn á deildina. Sá ótti stafar áreiöanlega af vanþekkingu í þessum
málum og reynslan mun brátt sýna aö deildin veröur of lítil en ekki
of stór.
Fyrir þremur árum skrifaöi eg bæjarstjórn Reykjavíkur um það, hvort
bærinn vildi ekki kaupa og koma upp sjálfsala fyrir varnarlyf gegn
kynsjúkdómum í náöhúsi bæjarins viö Bankastræti.
Máliö mætti þá ekki skilningi í bæjarstjórninni og var svæft. Eins og
kunnugt er, er þetta ein af mörgum ráðstöfunum, sem geröar hafa ver-
iö víöa erlendis til varnah gegn kynsjúkdómum. Þykir slík sala á varnar-
lyfjum ein hin besta aðferð til að koma fræðslu um þessa sjúkdóma út á