Læknablaðið - 01.03.1934, Blaðsíða 9

LÆKN ABLAÐIÐ
39
eftir lækni, á fyrri hluta 20. aldar á útkjálka á Islandi. Sýnir reyndar
líka, aS fólk veitir sér ekki læknisferðir vegna smámuna aö jafnaSi. Tilefn-
in voru:
Partus ..................... 71
Abortus ..................... 5
Eklampsia in graviditate .. 2
Febris puerperalis .......... 1 79
Echinococcosis .............. 2
Tumores maligni ............ 15
Tuberculosis ............... 62
Pneumonia .................. 47
Alii morbi epidemici ....... 77 203
Suppurationes dental et lymp-
hangitis ................ 37
Sepsis ...................... 4
Caries dent. & parulis .... 17 58
Appendicitis ............... 18
Ileus chronic................ 2
Invaginatio intestini ....... 1
Obstipatio .................. 1
Haemorrhoides ............... 2
Epididymitis non tub....... 1
Strictura uretrae ........... 1
Nephritis ................... 6
Cholelithiasis & cholangitis. 7
Abscessus subphrenicus ... 1
Empyema pleurae ............. 1
Pleuritis non tub............ 3
Bronchitis chronic........... 2
Asthma ...................... 4 50
Apoplexia .................. 10
Arteriosclerosis ............ 1
Morb. cordis ................ 4
Haemophysis non tub......... 1 16
Erythema nodosum ......... 1
---- multif............ 1
Herpes Zoster ............ 2
Purpura .................. 1 5
Fracturae et luxationes .... 32
Contus. et disloc......... 3
Commotio cerebri ......... 2
Vulnera ................. 12
Combustiones ............. 5
Pharaphimosis ............. 1
Submersio ................. 1 56
Mb. Basedowii ........... 1
Glaucoma ................ 3
Neurasthenia ............. 8
Hysteria .................. 1
Mb. mentalis .............. 3 12
Anæmia .................... 3
Rheumatismus ............ 13
Marasm. senil.............. 4 20
SóttvarnarferSir ............... 33
LíkskoSanir ..................... 3
Til skepna ...................... 6
Óvíst............................ 5
Alls 550
Margs er aÖ minnast úr ferÖum þessum. Sumt er hryggilegt, annað
kátlegt, alt fróölegt. Tjón aö þvi, hve litið liggur eftir lækna okkar um
starf þeirra, megan fólks og aldarhátt allan.
í heild sinni eru þessar ferðir mér reyndar sem ljótur draumur, — fyrir
daglátum, meÖan fleiri eru eftir. Samt eru þær vitanlega eins og gekk
og geröist og eins og gengur og gerist hér á landi, nema líklega í lengra
lagi. ÞaÖ eru ferðirnar ,sem valda því öllu mest, að eg álít nú, aÖ enginn
óvitlaus maÖur ætti að taka að sér að vera héraðslæknir í sveitahéraði á
íslandi. Krossfestingar og sjálfsfórnir eru löngu úr sögu hér í löndum
og munkar dauðir. Eg játa hiklaust því, að mér beri fyrst og fremst að
sjá fyrir mér og mínum, síðan öðrum. Sá, sem ekki gerir það, brýtur
lögmál lifsins og ferst, nema i sögubókum presta og piparkerlinga. Lækna-
skólapiltum vil eg segja þetta: Það má ekki vera nein veila í þess manns
skrokki, sem ætlar að þjóna svona héraði, cins og þarf. Hann verður að