Læknablaðið - 01.05.1934, Qupperneq 6

52
LÆKNABLAÐIÐ
aði ertandi á parasympat.kerfið, en það er, auk acethylcholin, jaborandum.
Acethylcholin er auðvitað langbesta efnið, en menn þektu svo lítið til
þess fram að 1930, að eg þorði ekki að gefa það sjúklingum, sem voru
á fótum, og enginn þessara sjúklinga var það mikið veikur, að hann gæti
ekki vel verið á fótum. Þess vegna varð eg að nota jaborandum, sem að vísu
er langt frá því að vera ideelt, því það er nokkuð ójafnt að styrkleika.
— Arangurinn af þvi var svo góður, að hann tekur langt fram því, sem
menn áður voru vanir í meðferð þessara sjúklinga. — Og það, sem fyrir
mér var þýðingarmikið atriði, það sýndi sig, að með þvi að ganga út frá
breytingunum í ósjálfráða taugakerfinu og Ca/Na-hlutfallinu sem grund-
velli, batnaði sjúklingunum betur og fyr en áður.
Jafnhliða þessum 2 aðaltilraunaflokkum, gerði eg auðvitað einnig smá-
rannsóknir á aukaatriðum, — en frá því hefi eg skýrt ýtarlega á öðrum stað.
Er eg frétti, að menn í Frakklandi væru orðnir ósmeykir við að gefa
acethylcholin sjúkl., sem höfðu fótavist, vildi eg auðvitað reyna það. En
áður þurfti eg að gera nánari rannsóknir á því, hvernig það og nokkur
önnur efni, verkuðu á blóðsöltin hjá manio-dpressivum sjúklingum. Gerði
eg það aðallega haustið 1932, og naut þá til þess laboratorie-hjálpar ágætr-
ar aðstoðarkonu, fröken Ragnhildar Benediktsdóttur, sem því miÖur and-
aðist nokkrum mánuðum seinna á Vifilsstöðum.
Niðurstöðurnar af rannsóknum þessum voru lagðar frarn á aðalfundi
Deutsche Verein f. Psych. i Wúrzburg, í mai 1933.
Niðurstöðurnar voru í aðalatriðum þær sömu og eg áður hafði fundið,
sem sé, að acethylcholin lækkar Ca/Na-hlutfallið í blóðinu, enda voru þær
nú aðeins gerðar til þess að geta reiknað út breytingarnar eftir meðala-
skamtinum og líkamsþunga sjúklinganna.
Við flokkun á vœgu þunglyndiss'júklmgunuum eftir því, hvernig erting-
in er i ósjálfráðu taugakerfi þeirra, og hvernig Ca og Na er breytt i blóði
þeirra, liefir komið fram, að einn flokkur hefir aðeins minkaða parasym-
patiska ertingu, en normal sympatiska, og jafnframt aukið Ca/Na-hlut-
fall í blóðinu.
Þessi flokkur ætti a priori, skv. rannsóknum mínum, að vera sérstak-
lega til þess falinn að prófa á verkunina af acethylcholin.
A árinu 1933—febr. 1934, liefi eg haft 260 sjúkl., þar sem diagnosis
mín var depressio mentis. Af þeim hefi eg talið um 70 manio-depressiva.
14 af þessum 70 hafa leitað mín það snemma í sjúkdómnum, að eg að
eins hefi fundið minkaða ertingu í parasympatiska hluta taugakerfisins og
jafnframt aukið Ca/Na-hlutfall í blóði.
Eg sagði „liafa leitað mín það snemma í sjúkdómnum" o. s. frv. vegna
þess, að eg hefi aldrei fundið þessa breytingu í taugakerfinu ísóleraða +
auknu Ca/Na-hlutfalli, nema hjá mjög vægum þunglyndissjúklingum, þ. e.
a. s. í byrjun sjúkdómsins, og hefi eg þó rannsakað það oftsinnis.
Allir þessir 14 sjúklingar hafa fengið acethylcholin sem innspýtingu í
vöðva, 1 mg/kg, 1 cða 2 innspýtingar daglcga í 2 eða 3 daga, síðan 1 ann-
anhvern dag 2svar eða 3svar.
Að þeim tíma (6—10 dögum) liðnum hafa þeir verið útskrifaðir sem
subjektivt og objektivt frískir.
M. ö. 0.: Allir þeir sjúklingar mínir, sem uppfylt hafa þau skilyrði, að
hafa minkaða ertingu í parasympatiska hluta ósjálfráða taugakerfisins og