Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 01.12.1934, Blaðsíða 51

Læknablaðið - 01.12.1934, Blaðsíða 51
LÆKNABLAÐIÐ 145 In seiner oben angefiihrten Monographie (1921) behandelt Becher auch das Problem der Theorie der Beizenfárbungen, insbesondere des Fárbens mit gelösten Lacken. Er nimmt die Begriffe „Beize“ und „Beizenfarbstof f“ im engsten und einheitlichsten Sinne und bezeichnet als Beizen solche ba- sische Metallsalze die mit sauren Farbstoffen (Beizenfarbstoffen) innere Metallkomplexsalze (echte Lacke) bilden. Die Kettung von Beize und Farb- stoff beruht demgemáss auf chemischer Verbindung; zwar aber ist die Natur und Bildung der Farblacke zum Teil noch unerforscht. Wie anderer- seits die Kettung von Beize und Gewebe zustande kommt, dariiber gehen aber die Meinungen sehr auseinander. Einige Autoren denken in erster Linie an Adsorption. Doch vieles spricht dafur, dass es sich nicht um einen reinen physikalischen Adsorptionsvorgang handeln kann, sondern dass der Prozess letzten Endes chemisch bedingt sein muss. So fasst auch Becher zusammen mit Unna und Golodetz die Fárbung des Gewebes im ganzen als eine chemische Tripelverbindung auf. Dabei wird die Beize als ein Bindemittel zwischen Farbstoff und Gewebe angesehen. Demgegenúber treten nun v. Möllendorff und Tomita (1926). Nach diesen Autoren sollen auch fúr die Beizenfarbstoffe und die Lacklösungen dieselben Verteilungsgesetze wie fúr die basischen Farbstoffe gelten; dem- gemáss entscheidet auch hier die Diffusionsfáhigkeit der Lösung úber In- tensitát und Ausbreitung der Dfg, die Flockbarkeit der Lacklösung mit Nucleinsáure úber Intensitát und Klarheit der Nfg. Also auch fíir den Ausfall der Beizenfárbungen und der Fárbungen mit gelösten Lacken sollen rein physikalische Faktoren von massgebender Bedeutung sein. Ergebnisse. Wie wir gesehen haben stehen die physikalischen und chemischen Auf- fassungen des Fárbungsvorganges abwechselnd im Vordergrund gegenein- ander. Man kann wohl sagen, dass es jetzt im allgemeinen anerkannt ist, dass die einfachen substantiven Fárbungen mit basischen Anilinfarbstoffen wie Thionin und Toluidinblau und sauren Farbstoffen wie Cyanol und Eosin, rein physikalisch bedingt sind, und zwar haben in der modernen Zeit die Auffassungen v. Möllendorffs einerseits und diejenigen von Pi- schinger andererseits die grösste Ausbreitung bekommen. Den Beizenfár- bungen angehend verhált das sich aber gánzlich anders; dort stehen jetzt die Meinungen schroff gegeneinander (Becher, v. Möllendorff). Ich sage das sofort, ich bin der Meinung, dass die Fdrbung der Nisslschollen mit Gallocyaninchromalaun letzten Endcs von chemischen Affinitaten bestimmt wird. Wie schon oben berúhrt, ist dies von der grössten theoretischen Be- deutung fúr das Normalbild der Nervenzellen. Ehe ich zu der Aufstellung des Áquivalentbildes gehe, werde ich deshalb erst diese Hjqx)these mit Tat- sachen etwas zu begrúnden suchen. Von grösster Bedeutung fúr dieses Problem ist erstens die Erforschung des Bildungsvorganges des in Frage konimenden Farblackes. Das Gallocyanin, ein Oxazinfarbstoff, hat als freie Verbindung die fol- gende Konstitutionsformel:
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.