Læknablaðið - 01.12.1934, Blaðsíða 96

LÆKNABLAÐIÐ
182
kraftar aÖ því skapi, svo aÖ hann var talinn a. m. k. tveggja maki sinna
jafnaldra, að burðum. Þegar hann reri á sjó, var venjan sú, að tveir reru
á móti honum. Við að lyfta tunnum og annari þungavöru, reyndist hann
einnig öðrum snjallari, og í reiptogi t. d., þurfti tvo stælta karlmenn á
móti honum. En ekki hefir verið nákvæmlega reynt, hve miklum þunga
hann gæti lyft. Það hefir hinsvegar löngu komið í ljós, að efri útlimir
væru tiltölulega sterkari og þolnari en þeir neðri, og að hann vildi lýjast
í baki við langa áreynslu og þreytast í fótum við gang og stöður.
Þegar hann kom á sjúkrahúsið, síðastliðið haust, var það vegna tveggja
leggsára (ulcera cruris) framanvert og innanvert á vinstra mjóalegg (2
kr. stórt hið stærra, en hitt krónustórt). Hafði hann alllangan tíma verið
á fótum með þessi sár og þau'ekki gróið, þrátt fyrir ýms smyrsl og um-
búðir. Einnig hér á sjúkrahúsinu reyndust þessi sár þrálát til bata. Phle-
bitis og cellulitis töfðu fyri.r Loks greru þau þó, eftir transplantatio.
Á undan þessum veikindum hafði Jóhann verið heilsugóður og aldrei
legið, nerna í mislingum, en vægum. Þá var hann 15 ára.
Eftir að hann nú var gróinn sára sinna og útskrifaður af sjúkrahús-
inu, nokkru eftir nýjár, fór að bera á veiklun i fótunum, og hljóp nú
bólga í ristina á h. fæti og fylgdu verkir. Varð hann þá að leggjast á
sjúkrahúsið á ný. Smám saman myndaðist abscessus og varð að skera í
(tendosynovitis suppurativa). Hér fór líkt og fyr, að seint vildi gróa;
holdið var torpid og sárið grnuleraSi svo seint, aS líktist tuberculosis
og þeirri diagnosis slógum við læknarnir fastri, a. m. k. á tímabili. Og
hver vill sanna mér, að það hafi verið rangt? (Pirquet var í öllu falli
positiv, þó það að vísu væri litið). 1 kvarzljósum ljatnaði þó alt (eftir
ca. 8 vikur), og ber aðeins á veilu i fótunum til gangs, svo að þeir þurfa
stuðnings af expulsivbindum (varices eru þó engir sjáanlegir). Enn má
geta þess, að eftir að Jóhann kom á fætur, eftir fyrri leguna, fékk hann
dálitla albuminuria, en hún hvarf fljótt, er hann lagðist á sjúkrahúsið.
(Orthostatisk albuminuria).
Af neðanritaðari mælingatöflu, er sýnir stærðarmun ýmsra líkamsparta,
er helst athugavert, hve sum höfuðmál Jóhanns eru litið eða ekki stærri
en mín. Annars treysti eg mér ekki til að fara nánar út í samanburð mál-
anna, en vil skjóta því til vinar míns próf. G. H., að ihuga tölurnar í
báðum dálkum og gera þar um athugasemdir hér í blaðinu, ef honurn
þykir ástæða til.
Fljótt á litið, virðist Jóhann samsvara sér furðu vel að vaxtarhlutföll-
um, og tæplega mun hér vera að ræða um acromcgalia, heldur hinn svo-
nefnda risavöxt (gigantismus).
Til þess að fá hugmynd um stærð og lögun á hans hypofysis, voru
teknar tvær Röntgenmyndir, og sýndu þær engin missmíði á sella turcica.
Mœlingar á Jóhanni Peturssyni og undirrituðum, til samanburðar.
1. Líkamshæð......................
2. Hæð efri sternalrandar ........
3. Hæð efri symphysisrandar ....
4. Hæð hægri acromimus ...........
5. Hæð spina iliaca ant. sup. dext.
218,5 cm- 171,5 cm-
179 — 137.5 —
115 — 87 —
181 — 140 —
126 — 95,5 —