Læknablaðið - 01.03.1937, Blaðsíða 3

LÆKNABLAÐIÐ
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
RITSTJÓRN: HELGITÓMASSON, SIG. SIGURÐSSON, JÓH. SÆMUNDSSON
23. árg. Reykjavík 1937. 2. tbl.—-
Samvextir í kviöarholi.
Kenningarnar um lífhimnusam-
vextina, sem eru allstór liÖur í Chir-
urgiunni, hafa einnig æÖimikla þýð-
ingu í almennri praxis. Ef maÖur
hugsar út í hvað lífhimnusamvext-
ir eða samvextir yfirleitt koma oft
til tals í viðtalstíma lækna, er það
gott merki þess, hve veigamikill lið-
ur þeir eru bæði í starfi læknisins
og lífi sjúklinganna. Það er eng-
inn vafi, að orðið „Samvextir" er
mjög svo misnotað og allskonar ó-
fögnuður fylgir oft i kjölfar þess.
Samvextir við magann, samvextir
við gallblöðru og lifur, samvextir
við ristilinn, samvextir við netjuna,
hotnlangann, legið, legböndin,
eggjastokkana, eggjagöngin, smá-
þarmana, briskirtilinn, og hver veit
hvað fleira?
Þegar sjúklingur spyr læknirinn
um, hvað að sé, verður hann auð-
vitað að svara einhverju. Geti hann
ákveðið hinn rétta sjúkdóm, er
vandinn enginn, að skýra fyrir
sjúklingnum, hvað sé að gerast inn-
an í honum. En oft er læknirinn
í algeröum vafa um, hvað í raun
og veru er um að ræða, og þarf
þó helst að gefa sjúklingnum ein-
hverja úrlausn. 1 þeim tilfellum er,
og sérstaklega hefir, orðið „sam-
vextir“ verið mjög algengt lausn-
arorð. I sambandi við samvexti get-
ur maður imyndað sér allan þrem-
ilinn og sjúklingurinn, sem altaf
heimtar að fá sjúkdóm sinn nafn-
greindan, er venjulega mjög ánægð-
ur með samvextina, þvi að það er
orð, sem aílir sjúklingar þekkja.
Oft álítur læknirinn í raun og veru
að um samvexti sé að ræða. I mörg-
um tilfellum notum við orðið aftur
á móti til að hylja hina diagnostisku
nekt okkar. Það er vitanlegt, að í
hinni visindalegu læknisfræði er
ekki mikið lagt upp úr hinum svo
kölluðu samvöxtum, sem oft og tíð-
um eingöngu byggjast á ignorantia.
En þó verður vitanlega að gera ráð
fyrir þeim, þótt að í fæstum til-
fellum sé hægt að l^iða nema lík-
ur að þeim sem sjúkdómsorsök. Til
þess að geta lagt réttan mælikvarða
á hugtakið „samvextir", verður að
ganga út frá hinu eðlilega ástandi
í kviðarholinu.
Lífhimnuholið er venjulega skoð-
aö sem bandvefsslíður nú á dögum,
þar sem hin ýmsu líffæri kviðar-
holsins geta hreyfst hvert gagnvart
öðru hindrunarlaust. Eðlilegt er, að
líkja lífhimnuholinu við sinaslíður,
sem einnig er bandvefsslíður, sem
gerir sinunum fært að renna 'eðli-
lega og ótruflað. Á sama hátt get-
ur vel komið til mála að tala um
lífhimnuslíffur, ef maður aðeins
hefir það í huga, að þetta slíður
er í óendanlega mörgum fellingum.
Verði nú þekjufrumur þessa líf-
himnuslíðurs fyrir einhvers konar