Læknablaðið - 01.08.1937, Blaðsíða 34

64
LÆKNABLAÐIÐ
t
Jón Kristjánsson læknir.
Jón Kristjánsson, læknir, er
fæddur að Brei'SabólstaS í Vestur-
hópi 14. júní 1881, sonur hjónanna
Kristjáns Jónssonar Kristjánsson-
ar, prests, og Gróu Ólafsdóttur frá
SveinsstöSum í Húnaþingi.
Hann gekk inn í annan bekk
Latínuskólans voriö 1899, og út-
skrifaöist þaöan voriö 1904. Þá
fór hann á Læknaskólann og
stundaöi þar nám frarn til 1907,
en þá tók hann upp þá nýbreytni,
aö fara utan, til Danmerkur, til
þess þá þegar, aö afla sér sérment-
unar i þeirri grein læknisfræöinn-
ar, er honurn stóö mest hugur til,
Fysioterapi (nuddlækningar). En
meöfram geröi hann þetta til þess
eftir á, aö geta sjálfur unniö fyrir
sér meöan hann stundaöi nám við
Læknaskólann. Sýnir þetta fram-
takssemi hans og áhuga. í Kaup-
mannahöfn stundaði hann nám
hjá dr. Clod Hansen, og byrjaði
oíðan á árinu 1908, aö stunda hér
heima nuddlækningar, eins og þaö
þá var jafnan kallað. Jón heitinn
kom þá þegar meö ýms ný tæki,
er menn ekki höfðu áður átt aö
venjast og fékk þegar góöa að-
sókn og álit hið besta.
Sóttist honum seint námið á
Læknaskólanum, sem mjög var
eðlilegt, þar sem hann varö að
hafa þaö mestniegnis í hjáverkum,
en kandidat varö hann áriö 1914,
og sýndi með því þrautseigju og
þolgæði. Fór hann þá utan eins
og lög stóðu til, á Fæöingarstofn-
unina, og notaði jafnfranit tæki-
færið til að framast í sérgrein
sinni. Var þá einnig um tíma á
Finsensstofnuninni í Kaupmanna-
höfn og lagði sérstaklega stund á
hjartasjúkdóma. — Kom þessi för
honum að miklu haldi og jókst
nú aösókn hjá honum og álit hans,
enda mun lækningastofa hans þá,
hafa veriö rneðal þeirra fremstu,
að áhöldum og útbúnaöi, þeirra
stofnana er stund lögðu á Fysi-
oterapi, þó víða væri leitað.
Árið 1921 fer Jón enn utan, til
stuttrar dvalar. Kemst hann þá í
kynni við Diathermi-lækningar,
og leitar til stjórnar og Alþingis
um hjálp til kaupa á þessu nauð-
synjatæki. Veitti Alþingi fé til
kaupa á sliku áhaldi handa hon-
um og mun það fyrsta áhaldið,
til Diathermi-lækninga, er hingað
til lands hefir kornið.
Þegar Jón meö dugnaöi sínum