Læknablaðið - 01.12.1937, Blaðsíða 13

LÆKNABLAÐIÐ
síðan lagður lítill bómullarvöndull,
rakur af spiritus, yfir sjálft fleiðr-
ið. Þá er táin staðdeyfð og gerð
blóðlaus, Siðan er gerður bogadreg-
inn skurður í heilu holdi eftir inn-
jaðri táarinnar, svo langt upp, sem
nöglin nær, og framan hennar seni
svari þriðjung breiddar naglarinn-
ar, og inn að beini. Þá er með
öðrum bogaskurði, jafndjúpum,
numinn 6 mm. breiður fleygur úr
holdinu, hann tekinn burtu og sárið
saumað saman með 4—5 smásaum-
um. Helst þá holdið frá nöglinni
og leitar ekki á hana aftur. Eftir
vikutíma bati, en venjulega aðgerð-
in tekur 19 daga að meðaltali, og
í 13% tekur sjúkd. sig upp aftur.
(J. Rm. Med. Ass. 10/4. '37).
Hypertcnsio. Ef sjúkl. fer frá
lækninum áhyggjufyllri urn sjúk-
dóm sinn og heilsu en hann var
fyr, niá búast við því, að læknir-
inn hafi unnið honum meira tión
en unt er að bæta, með öllum lækn-
ingaaðferðum. — — Lifi sjúkl.
hóflega hvað starf, mat og nautnir
snertir, er engin ástæða til þess að
láta hann breyta lifnaðarháttum. —
— Eggjahvíta i fæði þarf að vera
nægileg fyrir líkamann, t. d. 1 grm.
pr. kilo þyngdar. Ekki er það held-
ur heppilegt, að draga nijög mat-
arsalt við sjúkl. Kaffi má og nota
i hófi, en ekki að kvöldinu. Tóliak
og áfengi má og nota, en gætilega.
Afengi getur bætt svefninn. (Carl
Múller í T. f. n. L. 15/6. '37).
Bólusótt og svartidaudi flytjast
við og við til stóru hafnarbæjanna
í Norðurálfunni austan úr löndum.
Þannig hafa ekki færri en 138 sjúkl.
í París sýþst af svartadauða síð-
ustu 20 árin. Rottur í skipum hafa
liorið veikina. Þá hefir og væg
bólusótt (alastrim) gengið í Eng-
landi í mörg ár. Bersýnilega get-
119
um vér átt á hættu, að sóttir þess-
ar berist hingað. (Lancet 30/1. '37)
Beinbrot og fceöi. Fæstir læknar
munu hugsa um það, að fœöið get-
ur haft mikil álirif á þaö, liversu
beinbrot gróa, getur jafnvel vald-
ið því, að þau grói alls ekki. Sér-
staklega fer svo fyrir skyrbjúgs-
sjúklingum (C-vitaminskortur), en
beinkröm (D-skortur) hefir og
svipuð áhrif. Mikill callus myndast,
en bein gerist illa eða ekki. Við
A-efnisskort myndast litill callus.
en brotið grær þó á venjulegum
tíma. Við B-skort grær brotið eðli-
lega.
Þó þetta sé fundið með tilraun-
unr á marsvínum og rottum, má
gera ráð fyrir, að svo sé og á mönn-
um. Það er því nauðsynlegt, að at-
huga, hverskonar fæði beinbrots-
sjúkl. hafa, ekki síst fátæklingar.
(John Hertz: Studier over Frak-
turhelningen. Kbh. 1936).
Anacmia perniciosa. Nýja þekk-
ingin á þessum sjúkdómi kemur
bersýnilega að gagni. Á árunum
1927—33 hefir manndauði úr henni
minkað i Englandi ijm 24% á körl-
um og 21% á konum. — Höfum
vér hagnýtt oss þessar framfarir
sem skyldi ? (T. n. lægeforen. 15.
apr. ’37).
Lœgsti nianndauði. Eins og kunn-
ugt er stöndum vér furðu vel að
vigi á síðustu árunt hvað mann-
dauða snertir, og búa þó margir við
lítinn kost og léleg húsakynni, ekki
síst i sveitum. Þegar þess er gætt,
hve langt vér stöndum að baki
flestra nágrannaþjóða í ýmsum
heilbrigðismálum, mætti vænta þess
að manndauði væri hér rniklu
meiri en hjá þeim, en hann hefir
verið á árunum 1930—34 þessi: