Læknablaðið - 01.08.1941, Blaðsíða 17

LÆKNAB LAÐ IÐ
9i
ur og Þýzkalands. Notaöi hann
tima sinn vel.
Steingrímur læknir var meöal-
maöur á vöxt og svaraði sér vel.
Hann var prúöur í framgöngu, en
ekki fasmikill, lágtalaður, dulur
og stilltur, fáskiptinn um aðra,
glaöur í sinn hóp, skemmtilegur
og fyndinn.
Steingrímur var vitur maöur og
góögjarn. Skapgerö hans sterk og
hlý eins og handtakið.
Senr læknir hygg eg, aö Stein-
grímur hafi mátt teljast í fremstu
röö hérlendra manna i þeirri stétt,
og liafa eöliskostir hans þar um
ráðiö. Gáfur haföi hann miklar,
athugun glögga, rökfasta hugsun
og dómgreind í bezta lagi. llann
var óvanalega laus viö hleypidóma
og kreddur, sem háð getur lækn-
um í starfi þeirra. Fór hann því oft
eigin götur í verkum sínuin. liaíöi
eigin aöferðir, sem hann eftir um-
hugsun og með samþykki heil-
brigðrar skynsemi, hugði eins væn-
legar til árangurs og þær, sem
aðrir fylgja af gömlum vana eöa
trú. Er það, sem hér var sagt,
hvergi ofmælt, og vita það þeir,
sem til þekktu.
Hjá sjúklingum sinum og sam-
ferðamönnum var hann i miklum
metum, og sýndu Siglfiröingar
það myndarlega, aö honum lifs og
liðnum, aö þeir mátu hann mik-
ils, bæöi sem mann og sem læknir.
Þó mest kvæði að ástsæld hans
meöal Siglfirðinga, fór orö af hon-
um víöar, og sóttu til hans sjúk-
lingar úr öörum héruðum.
Steingrímur læknir var hjálp-
satnur og greiðvikinn. Hann vildi
hjálpa mönnum og gerði það, ó-
sínkur á íé og fyrirhöfn. Aldrei
hafði hann orð á slíku, en þaö
kvisaðist þó.
Steingrímur var óvenjulega góð-
ur bréfritari og skemmtilegur í
viðræðum. Eiga vinir hans um
hann margar endurminningar.
Orðhejipni hans og hagmælska
mun lengi í minnum höfð. Kom
ræða hans viða niður. Stórskáldið
segir um fornvin sinn:
„Horfðum úr Hliðskjálfi
meðan heimur dundi,
blossa sáu bálfarar,
börðust verþjóðir,
hruöust heimsálfur,
hrundu veraldir,
síðan eftir heimsjit
við að sofa gengum.“
Var gaman aö fá Steingrím í
heimsókn og eins að vera gestur
þeirra hjóna.
Lausavísur Steingríms urðu
margar þjóðkunnar og hnittin til-
svör hans. Er illt til þess aö vita,
ef enginn hefir lagt sig fram um
að safna þessu, því það má full-
yrða, að aldrei hefir Steingrimur
fengizt til að sk'rásetja neitt eftir
sig af því tagi.
Sennilegt tel eg, aö Steingrimur
hafi all-Iengi kennt sjúkdóms þess,
er dró hann til dauöa. Leit hann
og svo á sjálfur, aö nokkur síðustu
árin hafi hann ekki notið sin, svo
sem skyldi, og kenndi um leti lengi
vel. Trúði enginn, að svo væri.
Sjúkdóm sinn bar hann með
hugrekki, skapfestu og stillingu,
en vissi vel hvert stefndi. Vinir
hans hörmuðu heilsuleysi lians, en
urðu lausninni fegnir.
Öllum, sem þekktu hann, þótti
vænt um hann.
Með honum er hníginn einhver
hæfasti maöurinn í íslenzkri
læknastétt, og er það mikill mann-
skaöi.
Árni Pétursson.