Kraftur - 01.05.2010, Blaðsíða 7
7KRAFTUR
Ásta Hallgrímsdóttir er nýr formaður
Krafts. Hún missti eiginmann sinn, Atla
Thoroddsen, úr krabbameini síðastliðið
sumar og tekst nú á við breyttar aðstæður,
38 ára ekkja með dæturnar Andreu, 15 ára,
og Júlíönu, 5 ára. Þær mæðgur eru búsettar
í Hafnarfirði en Ásta, sem er tannsmiður að
mennt, starfar sem flugfreyja hjá Icelandair.
Í frítímanum stundar Ásta hins vegar mikla
útivist, skíðar þegar tækifæri gefst, hleypur
og fékk sér nýlega hund sem krefst þess að
mikið sé leikið við hann útivið. Einnig hefur
Ásta mjög gaman af því að ferðast og skoða
nýja staði, bæði innalands sem utan.
hveRniG dATT þéR í hUG Að
TAKA Að þéR FoRmennsKU hjá
FéLAGinU, svo sTUTTU eFTiR
AndLáT ATLA?
„Góð spurning. Mér fannst ég vera komin
með ákveðna reynslu og sýn sem ég gat
bara ekki setið með heima og vildi miðla
reynslunni til annarra. Þetta er einhver þörf
fyrir að koma reynslunni áleiðis til að hjálpa
öðrum.“
hvAð LæRðiRðU heLsT AF
veiKindUm ATLA?
„Það sem ég lærði í okkar ferli er að það
er mjög mikilvægt að við tölum opinskátt
og tjáum okkur og að fólk fái í raun þá
aðstoð sem er í boði. Það hjálpar ekki bara
einstaklingnum með krabbameinið heldur
aðstandendum og allri hans fjölskyldu. Því
finnst mér Kraftur mjög mikilvægur, að við
séum með opna umræðu án þess þó að
vera alltaf að einblína á sjúkdóminn sem
slíkan heldur líka það að vera ungur og lifa
lífinu, eiga fjölskyldu en vera líka að kljást
við sjúkdóm á meðan og reyna að púsla
þessu öllu saman. Að reyna að lifa lífinu
á sem eðlilegastan hátt. Og ég tel að sá
reynslubanki sem fólkið í Krafti er nýtist
mjög vel þeim sem greinast.“
eR eKKi oF sTUTTUR Tími Liðinn
TiL Að þú GeTiR sTARFAð AF
KRAFTi í FéLAGinU?
„Ég hef alveg spurt sjálfa mig að því nokkuð
oft og því ákvað ég að þetta fyrsta ár mitt
yrði aðlögunartími. Ég passa að gera ekki of
miklar kröfur til sjálfrar mín og gæti þess að
fá fólk til að vinna með mér. Það hefur gengið
ágætlega en auðvitað kemur stundum að því
að ég finn að ég hef ekki fulla starfsorku og
verð bara að vera vel vakandi fyrir því. Ég er
farin að geta tjáð mig um það og áskorunin
er þá að geta deilt og dreift verkefnunum. Ég
held að þessi vetur verði mjög lærdómsríkur
að því leyti. Stjórnin er frábær og ekki
skemmir að Kraftur er búinn að ráða nýjan
framkvæmdastjóra, Huldu Bjarnadóttur, og
við vinnum mikið og vel saman. Þetta er því
mjög breiður hópur úr öllum áttum og þ.a.l.
er fjölbreytnin í verkefnum í samræmi við
það. Allt eru þetta mjög sterkir einstaklingar
og vilja virkilega starfa með góðu félagi.“
KemUR nýR FoRmAðUR með
nýjAR áheRsLUR inn í FéLAGið?
„Við ætlum að leggja okkur fram við að móta
stefnu félagsins. Við höfum áttað okkur á
því að það hefur svo margt breyst, þarfirnar
hafa breyst og fjölbreytni í þjónustu til þeirra
sem eru með krabbamein er orðin meiri.
Kraftur er jú stuðningsfélag og við viljum
veita stuðning. Þá er mjög mikilvægt að við
höfum skýra sýn á hvernig við ætlum að gera
það. Við þurfum að vera á tánum og höfum
því ákveðið að fara út í stefnumótunarvinnu
og skoða hlutverk hvers og eins í stjórninni,
gildi og sýn félagsins.“
hveRniG séRðU FyRiR þéR
FRAmTíð KRAFTs?
„Það sem við sjáum í Krafti í dag er að við
erum að verða svolítið verkefnamiðuð,
förum út í stærri verkefni í kringum fjáröflun
og til að vekja athygli á félaginu, forvörnum
og fræðslu. Lengi höfum við talað um að
einbeita okkur að endurhæfingarmálum og
það er ákveðinn draumur sem við erum enn
með í maganum og ég sé fyrir mér að þar
verði fókusinn næsta árið því það er virkileg
þörf á því.“
þurfuM að vera á tánuM
Stúdentafélag HR og Stúdentaráð HÍ
afhentu Krafti styrk sem safnaðist á
góðgerðarknattspyrnuleik skólanna í Kór-
num fyrr í vetur. Samtals söfnuðust rúmlega
300.000 þúsund krónur og fór afhending
styrksins fram á hinum nýja veitingastað
Nauthól við Nauthólsvík mánudaginn 25.
janúar. Kraftur og stúdentahreyfingarnar
vilja þakka öllum þeim sem lögðu hönd á
plóg og tóku þátt í þessum fyrsta opinbera
góðgerðarleik skólanna, sem vonandi verður
árlegur hér eftir.
HáSKólaboltinn
Texti: Ingibjörg Rósa Björnsdóttir
Mynd: Ingi R. Ingason