Kraftur - 01.05.2010, Blaðsíða 12
12 KRAFTUR
Kraftur tók þátt í að kynna bókina „Dagbók
rokkstjörnu“, þrjú mögnuð ár í lífi fallins
flugmanns eftir Atla Thoroddsen. Atli var
36 ára flugmaður hjá Icelandair þegar hann
greindist með krabbamein sem dró hann til
dauða á þremur árum. Í bókinni er sögð sagan
af því hvernig Atli tókst á við sjúkdóminn,
góðu fréttirnar og þær slæmu, lífið og
tilveruna í nýju ljósi. Hér birtist reynslusaga
hetju sem neitaði að láta erfið veikindi
ræna sig lífsgleðinni og kímnigáfunni. Hún
er einstök frásögn af fádæma hugrekki,
þrautseigju, vináttu og ást. Atli var virkur
félagi í Krafti og er eftirlifandi eiginkona
hans Ásta Hallgrímsdóttir í dag formaður
félagsins. Thoroddsen verkefnasjóður Krafts
hefur verið stofnaður í minningu Atla og
mun allur ágóði af sölu bókarinnar renna
í sjóðinn. Dagbók rokkstjörnu fæst í helstu
bókaverlsunum og hægt er að panta hana
í gegnum vefsíðu Krafts, www.kraftur.org
Icelandair styrkti útgáfu bókarinnar og gaf
starfsfólki sínu 1000 eintök í aðventugjöf.
Útgáfuteiti var haldin í Kaffitári í Bankastræti
en þar var „Dagbók rokkstjörnu“ einmitt
skrifuð að hluta til. Sigríður Thorlacius og
Högni Egilsson úr Hjaltalín fluttu tónlist,
Róbert Marshall og Bjarni Haukur Þórsson
komu fram en sá síðarnefndi og Gunnar
Hansson sáu um upplestur úr bókinni
á kynningum á henni í fyrirtækjum og
verslunum fyrir jólin. Hér gefur að líta brot
úr bókinni:
01-01´2007
Annus Horribilis á enda!
Jæja, gleðilegt ár öll sömul og nú tekur við tími
endurreisnar hjá Thoroddsen! Var að leggjast
upp í rúm og aðeins að hugsa til baka yfir
liðið ár... Þetta er búið að vera ágætt í liðnum
leiðindum að hluta til, þótt margt gott hafi að
sjálfsögðu gerst! Ég náði að gifta mig sem er nú
ekkert smáræði og ferðaðist út um allar trissur
með og án vinnunnar, þannig að ýmislegt var
nú brallað! Mig dreymir um tíma framundan
þar sem ég get ferðast án sársauka og lifað
eðlilegu lífi sem er alltof langt síðan gert var
af einhverju viti.... En að þessu er nú stefnt og
maður verður bara að vera þolinmóður og sýna
smá getu til að gefa hlutunum tíma til að ná sér
almennilega og þá verður árangurinn betri og
lengrii! Jákvæðni verður í kortunum og þá tekst
að ná fram svo miklu sem vantar uppá held
ég. Beljan verður að fá sitt pláss og einnig eitt
og eitt ævintýri að læðast inn í pakkann! Þar
koma góðir vinir sterkir inn og er það gríðarlega
spennandi hlutur sem algjörlega verður að
komast að.....Annars náðum við Júlíana að
skjótast út á flugvöll á gamlársdag og sáum
afa Benna fljúga sitt árlega listflug. Þótt ég segi
sjálfur frá, þá er alltaf jafn flott að sjá hvernig
hann flýgur sína rútínu....alltaf graceful einhvern
veginn og elegant! Hittum fullt af flugfólki og
bara gaman að því. Borðuðum síðan æðislegan
kalkún hjá Kristínu systur og Steinarri með
allri fjölskyldunni og sáum svo John Cleese
negla kvöldið með KB auglýsingu....snillingur!
Skaupið ömurlegt að mestu og það er bara allt í
lagi mín vegna.... Síðan byrjuðu lætin og Júlíana
hafði rosa gaman af, var soldið stressaður að
hún myndi stressast upp og verða hrædd, en
hún tók þessu öllu með mesta jafnaðargeði sem
var flott! Hvíld á morgun og síðan verður farið í
lyfjameðferð nr. 2 annan jan! Ekkert stress með
það, því nú veit ég að hverju ég geng! Góða nótt
öll og megið þið eiga hið besta ár framundan,
ég veit að ég ætla að gera það...
Læknaritarinn (Ásta skrifar) :
Við gerum ráð fyrir því að heilbrigðiskerfið virki.
Við erum alltaf að stóla á sérfræðiþekkingu
ókunnugra og viljum helst ekki fá spurningar
frá flugstjóranum í 30 þúsund fetum:
-Góðir farþegar. Búinn að prófa
spindilfreiserana, rótorvektorana og ekkert
virkar. Einhverjar hugmyndir svo við getum lent
þessu? Ég er ekki róleg þegar kemur að þessum
kafla sögunnar. Þó að ég reyni þá titrar í mér
röddin þegar ég tala um þetta. Titrar í mér
hjartað. Kerfið klikkaði. Það verður að koma
fram. Mér finnst líka mikilvægt að gagnrýni sé
borin fram af stillingu og án reiði. Án ásökunar.
Allir reyna að gera sitt besta. Það er mannlegt
að gera mistök.
En við höfðum engar hugmyndir um hvað
ætti að gera næst. Í dag sé ég svo eftir því að
hafa ekki farið með Atla í öll viðtölin og allar
rannsóknirnar. Kannski hefði það engu breytt,
en tveir spyrja fleiri spurninga en einn.
En við treystum kerfinu.
Tvö ein á biðstofu eftir myndatöku í Dómus;
tvö að treysta kerfinu. Ég að lesa skýrsluna.
Grunur um cancer. Þar kom það fyrir þetta orð.
Krabbi. Krabbamein. Ágúst 2006. Ég sýndi Atla
setninguna. Hann var ekki búinn að lesa þetta.
Hann greip um höfuð sér.
Fyrir okkur varð þetta að verkefni. Hver dagur
var verkefni. Hver ný tíðindi, góð eða slæm,
voru verkefni. Þarna var þó komið eitthvað sem
hægt var að taka á, eitthvað sem hönd á festi.
Öll þessi leit að orsök þessa verkjar var á enda.
Það var blettur á mjaðmabeini. Þar var meinið.
Þá var bara að taka á því.
Atli með þennan glampa í augum, í þessu góða
fromi, fullur af lífsvilja. Hann var svo sérstakur
að öllu leyti; hann myndi taka þetta. Ef hægt
væri að taka þennan kraft, þessa hvatvísi og
umbreyta henni í baráttuuafl gegn veikindum
þá var Atli með það sem þurfti.
DagbóK roKKStjörnu