Læknablaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 20

46
LÆKNABLAÐIÐ
fyrir ofan hringvöðvann cða
ef hann stendur greinilega út,
er hann klipptur sundur, þann-
ig að slétt sé af inn í anus. Ef
gangur er inn í þarminn liærra
uppi, er hann ekki opnaður, en
grófuni silkiþræði smeygt í
gegnum liann pg bundið laust
yfir. Gangurinn er nú klipptur
upp viku síðar, og hefir þá
myndast handvefur sem tengir
saman spliincter-endana, og
kemur þannig í veg fyrir incon-
tinentia.
Ef igerðin er stór, verður að
framkvæma aðgerðina á
sjúkraliúsi, og þá í mænudeyf-
ingu eða svæfingu. Ef hún er
lítil má framkvæma aðgerðina
amhulant í staðdeyfingu, og er
þá deyfileginum dælt inn fvrir
utan bólgusvæðið.
Meðferð sjálfrar fistulunnar
fer eftir því hvernig gangurinn
liggur. Ef þær eru subcutan
eða opnast rétt fyrir ofan hring-
vöðvann, er gangurinn klippt-
ur upp á venjulegan liátt, og
gengið frá sárinu sem að fram-
an getur. Um 80% af fistulum
eru þessarar tegundar. Um 1 ö%
opnast ofar, en þó fvrir neðan
ano-rcctalhringinn. Teoretiskt
má ojma þessa fistuluganga á
sama hátt, en með tilliti til
þeirrar ógæfu, incontinentia,
sem verður, ef skakkt er dæmt,
og ano-rectalhringurinn skor-
inn sundur, er rétt að gera
þessa aðgerð i tveimur lotum.
I fyrri lotunni er fistulugang-
urinn klipptur upp inn að an-
us, hringvöðvinn klipptur í
sundur, og gengið frá sárinu á
venjulegan hátt. Silkiþræði er
síðan smevgt í gegn um fustulu-
ganginn, Imýtt laust að, og
gangurinn siðan klipptur upp
eftir eina viku.
Að endingu verða eftir um
5% af fistulunum, sem opnast
inn í rectum fvrir ofan ano-
rectalhringinn, eða enda blint
i þeirri ha^ð. Þessa fistuluganga
má ekki klippa upp, því þá
myndast incontinentia. N'ið að-
gerðina er kanninn látinn vera
in situ, skinnið og subcutanvef-
urinn skorinn burt á stóru
svæði, jafnvel af allri fossa
ischiorectalis. Farið er upp í
kring um kannann eins hátt og
með þarf. Sárið er síðan að
vanda látið vera opið, og tam-
ponerað laust. Þessi aðgerð
gefur góða von um lækningu,
en getnr þó hrugðizt, sérstak-
lega ef fistulan er af berkla
uppruna ,en um 15% af fistul-
unúm eru berklakyns.
Dermoidcystur voru skornar
burt á venjulegan hátt. og þess
gælt að skorið væri i heilbrigð-
um vef. Ef vottúr var af in-
fection var sárinu ekki lokað,
og ekki fengizt um þótt það
væri stórt um sig og djúpt. Ef
fistilojiið fannst, var dælt inn
í það litarefni, t. d. metliylen-
hláma, til glöggvunar á hvort
náðst hefði fvrir allan cystu-
vefinn.