Læknablaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 32

58
LÆKNAB.LAÐIÐ
in og flokkuð á 4 svæðuni
strokunnar („Vierfeld-Máan-
der“). Meðal hlutfallstalá
lymphocyta revndist 35).69< ±
0.44, og var það hærri hlutfalls-
tala en þeir liöfðn séð getið
annars staðar. Þarna er þess
og getið, að áður liafi .Tón Stef-
fenscn á sama hátt skoðað blóð
frá 45 iieilbrigðum konum og
körlum á aldrinum 18—12 ára
(100 blóðkorn talin) og voru
lvmphocytar þar 38.4%, er
þctta hið ákjósanlegasta sam-
ræmi, en að vísu er þarna að-
eins um fámennan hóp að ræða.
Hæsta ldutfallstala lymplio-
cyta annars staðar eftir lieim-
ildum þeim, er þeir vitna til,
er þó 35.3% (Fiseher &. Tsung
1010) og skv. flestum þeirra
(að fráskildum „kennslubóka-
tölunum“, sem eru frá 20—
30%) eru lymphocytar vfir
30%. En nú revndist þeim
beildarfjöldi hvitu blóðkorn-
anna óvenjulega lítill, meðal-
talið var 5353±7.4 í nun3, og
með lilliti til þess, komust þeir
að þeirri niðurstöðu, að ])ótl
hlutfallstala lymphocyta væri
hér óvenjulega liá, væri raun-
verulegur fjöldi þeirra innan
þeirra marka, sem gerist og
gengur annars staðar; röskun-
in á hlutfallstölum lympho- og
granulocyta orsakaðist af því
að granulocytar væru hér ó-
venjulega fáir.
Þess má þegar geta, að árang-
urinn af blóðskoðnn þeirri, cr
nii mun greint frá, kemnr í
aðalatriðum allvel heim við
niðurstöðutölur þeirra .1. St. og
Th. Sk. Þessi blóðskoðun nær
þó skemur að þvi leyti, að ekki
var jafnframt talinn allur
fjöldi blóðkornanna. Eigi að
siður þykir ómaksins vert að
birta árangurinn hér, m. a.
vegna þess, að sá vafi, er kynni
að vera á því að tölur þeirra
.1. St. og Th. Sk. ættu við um
heilbrigt fólk, ætti ekki að vcra
fyrir hendi hér. Ennfremur eru
í þessum hóp börn og ungl-
ingar.
Blóðstrokurnar vorn teknar
baustið 1030, við hina fyrri
skoðun fólksins. Ekki varð því
viðkomið, að laka öll sýnis-
hornin á sama tíma dags. Kem-
ur þetta þó tæplega að sök. þvi
að þótt nokkrar breytingar
kunni að verða á fjölda bvítu
blóðkornanna í sambandi við
meltinguna eða öllu fremur
dagsveiflur óliáð meltingu, likt
og er t. d. um likamshitann,
mun þess frekar gæta á heild-
arfjölda þeirra, en innbvrðis
blutföllum. Er því ekki lildcgt,
að þetta raski verulega niður-
stöðunni, enda munu þessar
sveiflur óverulegar i saman-
burði við frávik einstaklinga
og talningarskekkju. Rétt er og
að geta þess, að blóðið var tek-
ið úr evra, en ekki bandleggs-
æð, cn það ætti ekki að valda
teljandi mismun, þar eð þess
var gætt, að taka ekki fyrstu