Læknablaðið - 01.03.1947, Blaðsíða 33

LÆKNABLAÐIÐ
59
dropana, sem fást við eyrna-
stunguna.
Að jafnaði voru 300 leucocyt-
ar taldir til flokkunar á hverri
blóðstroku (stundum fleiri) og
var talið þvert vfir strokuna
á ýmsum stöðum.
Auðvelt væri að meta flokk-
unarskekkjuna hverju sinni, ef
gera mætti ráð fyrir að dreif-
ing allra hvitu blóðkornanna
um blóðstrokuna væri eingöngu
af handahófi. Ef 300 blóðkorn
væru talin í einni stroku og
-!0% þeirra licfðu reýnzt lymp-
hocytar, þá væri kenniskekkj-
an (,,standard“-skekkjan) 2.83,
cn 3.46 ef aðeins 200 blóðkorn
eru talin. Hin raunverulega
lilutfallstala lymhpocytanna
gæti því hæglega verið utan
markanná 40% ±2.83 (líkur
31.7:100) og meira að segja ut-
an markanna 40%. ±2x2.83, þ.
e. < 34.3% cða > 45,7%, þótt
likurnar til þess séu minni
(4:100), og enn meiru getur
skakkað. Þótt þessar lianda-
hófsskekkjur við talningu
hverrar stroku virðist nokkuð
miklar, jafnast þær að miklu
levti, er tekið er meðaltal nægi-
legs fjölda. Sé um fámenna
flokka að ræða, geta þær vald-
ið nokkurri skekkjur á meðal-
talinu, sem að vísu er venju-
lega ekki tilfinnanleg nema
lielzt, er vcga skal mismun
tveggja eða fleiiá hópa. En hér
er ekki öll sagan sögð. Þvi fer
fjarri, að um hreina lianda-
hófsdreifingu hvítu blóðkorn-
anna um alla strokuna sé að
ræða. Þau eru lang-þéttust i
röndum og enda strokunnar,
en þar eru þó ldutfallslega
miklu færri lvmphocytar en
um miðbik strokunnar. Það get
ur þvi skakkað mjög miklu á
flokkuninni, eftir því hvar tal-
ið er. Skekkjur af þessum rót-
um runnar er erfitt að meta,
og torvelda þær mjög saman-
burð á athugunum víðsvegar
að. Verður vikið að þessu sið-
ar.
Hvita blóðmvndin er háð
aldri, þannig, að á bernsku- og
æskuárunum ber hlutfallslega
mcira á lymphocytum en á full-
orðinsaldri, og viðbúið er, að
þeim fækki enn meir á efra
aldri. Sennilega má ganga út
frá því, að blóðniyndin sé
nokkuð stöðug á aldrinum 20
—49 ára, og mætti því taka
þann aldursflokk sem fulltrúa
fullorðna fólksins. I þessum
flokki voru hér alls 101 manns.
Ekki hefir verið svnt svo ör-
uggt sé, að munur sé á blóð-
mvnd karla og kvenna, og kom
heldur ekki fram hér svo mik-
ill munur, að sönnunargildi
liefði, enda tæplega við að bú-
ast í svo fámennum liópi. Sama
er að segja um flokkun eftir
kaupstöðum og sveitum.
Tafla I sýnir hvitu blóð-
myndina eftir aldursflokkum
og til samanburðar niðurstöðu-
tölur þeirra J. St. og Th. Sk.