Læknablaðið - 01.12.1950, Qupperneq 7

LÆKNABLADID
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
Aðalritstjóri: ÓLAFUR GEIRSSON. Meðritstjórar: BJARNI
KONRÁÐSSON og JÚLÍUS SIGURJÓNSSON.
35. árg. Reykjavík 1951 9.—1A ~*
RESECTIO VEi\TRICm
vegna ulcus veulrieiili et ilu«(leiii
pro)
íf. Cfu.£m.u.ncl CJkoroddi
ien
Erindi flutt i L. R. í febr. 1951.
Lækningin á ulcus pepticum,
hvort heldur er í maga eða
skeifugörn, hefir lengst af heyrt
undir lyflæknana og heyrir enn
að miklu leyti. Þetta er ekki
að undra, þar sem sjúkdómur-
inn er mjög hægfara og lang-
vinnur og auk þess svo duttl-
ungafullur, að um langa tíma
getur sjúklingunum liðið ágæt-
lega, þeir verið einkennalausir
eða því sem næst, þó að þeir
annað veifið geti varla á heil-
um sér tekið vegna verkja og
ýmiskonar vanlíðunar, svo ekki
sé talað um alvarlegustu fylgi-
kvillana, ákafar blæðingar,
sprungið sár eða veruleg
þrengsli af völdum sársins.
Það er líka svo, að fjöldi
magasárssjúklinga gengur
með sjúkdóm sinn árum og
jafnvel áratugum saman, án
þess að leita sér lækninga nema
endrum og eins. Þetta á helzt
við um þá, sem vinna létta
vinnu og geta lifað áhyggju-
litlu lífi.
Það er því ekki að undra þótt
tiltölulega seint hafi komiö til
kasta skurðlækna að fást við
þessa sjúkdóma, meðan segja
mátti, að sérhver aðgerð á inn-
ýflum væri lífshættuleg. Það
eru ekki nema um 70 ár síðan
fyrst var farið að gera resectio
ventriculi og þá auðvitað byrj-
að á krabbameini í maga, enda
þá lengi vel ekki hættandi á
svo vafasama aðgerð við sjúk-
dómi, sem hægt var að þrauka
með árum saman, jafnvel þótt
við lélega heilsu væri.
Sprunginn maga var reynt
að gera við, því að þar var um
lífið að tefla, en seinna komu
stenosurnar. Þá var eðlilegt, að
menn reyndu við þeim gastro-
enterostomiu, sem var miklu
hættuminni aðgerð en resectio,
og oft með ágætum árangri.
G.-e. varð aðal-skurðaðgerðin