Læknablaðið - 01.12.1950, Qupperneq 37

LÆKNABLÁ-BIÐ
159
izt nema lungnabólga lík þeirri,
sem myndast við virussýking-
ar. Einu sinni sást allmikil
miltisstækkun.
Rickettsia burnéti sýkir auð-
veldlega venjuleg vinnustofu-
dýr og þá fvrst og fremst nag-
grísi. Einnig er auðvelt að
rækta hana i unguðum bænu-
eggjum og er sú aðferð mjög
niikið notuð.
„Q fever“ hefir nú fundizt í
ýmsum löndum víðsvegar um
heim. Eins og áður er sagt,
fannst hann fyrst í Ástralíu, þá
i Bandaríkjunum síðan í ýms-
um löndum umhverfis Mið-
jarðarhafið — fyrst og fremst
í Grikklandi og Italíu — nú ný-
lega i Sviss og Englandi. Vitað
er, að kýr og kindur sýkjast af
sjúkdóminum eða að minnsta
kosti getur Rickettsia burneti
fundizt i vefjum þeirra um
langan tíma. Hvernig hún berst
frá dýri til dýrs er ókunnugt,
en talið er liklegt, að hlóðsjúg-
andi maurar eða önnur dýr séu
nauðsynlegur eða a. m. k. al-
gengur milliliður. Sýkingar
hafa nokkrum sinnum komið
fyrir i starfsfólki i sláturhús-
um og undir öðrum skilyrðum,
þar sem viðkomandi hafði ný-
lega handfjallað fersk líffæri
úr húpeningi.
Ekki er kunnugt, að „Q fev-
er“ hafi fundizt hér á landi,
en sú þekking, sem menn hafa
af hegðun hans annars staðar,
útilokar engan veginn, að svo
kunni að verða. Handhægasta
rannsóknaraðferðin til að
ganga lir skugga um þetta, er
án efa að gera kompliment-
bindings-próf á Ijlóði grunaðra
sjúklinga en einnig á hlóði
húsdýra, þar sem ástæða þvk-
ir til.
Fyrir rúmum tveimur árum
voru gerð hér komplement-
bindings-próf með „Q fever“
antigeni á nokkrum sera frá
mönnum og einnig frá sauð-
kindum. Engin örugg víshend-
ing fékkst af þeim fáu prófum,
sem þá voru gerð, en nú væri
æskilegt að fá tækifæri til að
prófa miklu fleiri sera, og þá
fyrst og fremst frá þeim sjúkl-
ingum, sem hefðu torkennileg
lungnahólgueinkenni.
Tilgangur þessa greinar-
korns ef að vekja athvgli lækna
á þessum nýja sjúkdómi og
óska eftir, að þeir geri Til-
raunastöð háskólans á Keldum
kost á að fá serumsýnishorn úr
sjúklingum, er þeir kunna að
rekast á og samkvæmt Ivsine-
unni hér að ofan gætu haft
þennan sjúkdóm. Nauðsvnlegt
eða að minnsta kosti miög
æskilegt, er að fá tvö hlóðsýn-
ishorn úr hverjum sjúklingi,
hið fyrra sem fyrst eftir að
hann veikist, en hið seinna
hérumhil þrem vikum seinna.
Við mundum fúslega láta af
hendi áhöld eða ílát til að taka
hlóð í, þegar þannig stendur á-