Læknablaðið - 01.12.1956, Blaðsíða 43

læknablaðið
153
an þátt, vefrænar breytingar
(og þá þær sömu og séu orsök
að sjálfi'i flogaveikinni), af-
leiðingar af marg-endurtekn-
um krömpum, eiturverkanir af
langri notkun stórra skammta
af krampastillandi lyfjum, o.
fl. Sumir telja sig liafa ótvírætt
komizt að raun um það hjá epi-
leptici, sérstaklega börnum, að
líði langt á milli kasta, þ. e.
þeim sé haldið niðri með lyfj-
um, vei'ði börnin erfiðari í um-
gengni, vanstilltari á geðsmun-
unum, en fái þau krampa sé
eins og þeim lélti. Á þetta skal
ekki lagður neinn dómur, en
kunnugt er mér um, að í sjúkl-
ingahópi, sem verið er að vinna
úr við taugasjúkdómadeild
Rikisspítalans i Osló eru nokk-
Ur atriði, sem geta bent i þessa
átl. Hins vegar er þess líka að
gæta, að hjá sumum sjúkl. kem-
ur fram órói og vanstilling,
þegar fer að liða að kasti, e. t.
v- i nokkra daga.
Enn aðrir liugsa sér að epi-
leptiskt kast hækki hinn lága
krampaþröskuld hjá epileplici
i bili. McNaughton, sem skrifar
kaflann um meðferð á floga-
veiki í bók þeirra Penfield &
Jasper um epilepsi ogstai'fræna
liffærafræði lieilans, skýrir frá
þvi, að i samræmi við þá kenn-
ingu hafi verið gripið til þess
á einhverjunx liælunx við mjög
ex-fiða epileptici að beita þeirri
nðferð að framkalla krampana
^neð rafmagni (elektró-shock).
McNaughton segir um það:
„We liave no experience with
this method and feel that it
must have a very restricted
use.“
15% sjúklinga með grand
mal fá einhvern óljósan fyrir-
boða á undan kasti. Algengast
cr einhver undarleg tilfinning
fyrir bringspölum, 2%, og
nokkru færri fá svinxatilkenn-
ingu. Aðrar tegundir eru ennþá
sjaldgæfari. Ganxla gríska
nafnið á þessu fyi'irbrigði kem-
ur að sögn frá einum sjúklingi,
sem lýsti þvi fyrir Pelops,
kennara Galens, að hann fyndi
eitthvað fara uixx sig eixxs og
kaldur blær: Aura.
Petit nxal og grand mal vilja
þeir Penfield og Jasper kalla
einu nafni Centrencephal epi-
lepsi. Vilja þeir xxieð því gefa
í skyn, að þessar tegundir eigi
upptök sín ixxni í centrum. Þá
hugmynd styðja þeir nxeð því,
að byrjunar fenonxen beggja sé
meðvitundarleysi, en það hafa
þeir fraixxkallað íxieð rafert-
ingu niðri í thalanxus. Á svip—
uðum stað og á sanxa hátt hafa
þeir fraixxkallað petit mal heila-
rit og kliniskt fyrirbrigði, sem
mjög líkist petit mal og nxeð
nokkru sterkari ertingu grand
nxal. Söixxuleiðis telja þeir al-
gjöra vöntun á fokal einkenn-
uin eða fokal mynd í heilariti
og það að epileptiska truflunin
i heilariti kenxur fram sam-
stundis báðum megin og er