Læknablaðið - 01.12.1956, Blaðsíða 48

158
LÆKNABLAÐIÐ
breiðst til præcentral gyrus og
út um hann. Það er líka ýmist,
að fram komi almennir kramp-
ar elns og við grand mal. Hins
vegar getur líka komið fyrir
að sjúkl. missi meðvitund þó
um hreint fokal kast sé að
ræða. Eftir kenningu þeirra
Penfields og Jaspers fer það þá
eftir því hvort fokus erti jafn-
framt niður á við eftir cortico-
fugal brautum, niður í centren-
cephal-kerfið og veki epilept-
iska ertingu þar, sem fyrst get-
ur vald ð meðvitundarmissi og
síðan grand mal, sé ertingin
svo sterk.
Aura 1 einhverri mynd er
mjög algeng með þessum teg-
undum epilespsiu, en eðli og
tíðni eru afar misjöfn eftir þvi
livar fokus liggur.
Um sennllega orsök er vitað
hjá 59% sjúklinga með Jack-
son’s epilepsi og 52% með fok-
al epil. Neurologisk einkenni
um vefrænar breytingar finn-
ast hjá ca 41 % sjúkl. með Jack-
son’s epil. en hjá ca. 57% sjúkl.
með fokal epll. 14—17% þess-
ara sjúkl. hafa neikvætt heila-
rit.
Á hvaða aldri einkenni koma
fyrst í ljós fer afar mikið eft-
ir því hvar fokus Eggur. Gefa
occipital og parietal foci ein-
kenni fyrst, 20% þeirra sjúkl.
fá einkennú á fyrsta ári.
Fávitaháttur á einhverju
stigi finnst hjá 12—13% þess-
ara sjúkl., en önnur sálsýkis-
einkenni eru sjaldgæfari.
Nokkra sérstöðu hefir þó sá
hópur sjúkl., sem hefur fokus
í miðhluta lob. temp. Hjá þeim
eru sálsýkis-einkenni mun
meira áberandi en hjá sjúkl.,
sem hafa fokus frontalt, parie-
talt eða occipitalt, eða hjá um
40%. Algengast eru hegðunar-
vandkvæði í einhverri mynd,
hjá uin 17%, hræðslugirni hjá
11%, geðofsaköst hjá 5%.
Lyfjameðferð reynist oft erf-
ið bjá sjúkl. með Jackson’s eða
fokal epil. svo oft kemur til
álita að beita kirurgiskri með-
ferð. Verður það auðvitað helzt
þar sem fokus er ekki nálægt
neinu hættusvæði, þ. e. ekki
neins staðar þar, sem aðgerð
kynni að valda meiri eða minni
örkumlan. Yrði liins vegar
ekki hjá þvi komizt, væri ekki
annað en vega það hvort á
móti öðru, hvort væri sjúkl.
meira tjón að ganga með epi-
lepsi, eða paresis eða spasti-
citas, sem af aðgerðinni kynni
að hljótazt. Flestir myndu
veigra sér við að leggja i slíkar
aðgerðir á börnum eða ungl-
ingum, því þar, sérstaklega bjá
börnum og fram eftir unglings-
árum er von um að dragi úr
fokal starfseminni, eða jafnvel
að hún hætti með öllu. Á það
fyrst og fremst við um foci í
lobi occipitalis-og temporalis.
Til þess að draga fram live
margar mvndir þessi epilepsi
getur tekið á sig má nefna