Læknablaðið - 01.09.1958, Blaðsíða 24

74
L Æ K N A B L A Ð I Ð
moglobin og sökk var eðlilegl.
Útbrotin voru í fyrstu skýrð sem
lyfjaofnæmi. Hugleiddur var
möguleiki á lupus erythematos-
us disseminatus og öðrum col-
lagen sjúkdómum. Útbrotin og
rauðu blóðkornin i þvagi gátu
bent í þá átt, en serum protein
voru eðlileg.
Ástand sjúklings hélzt óbreytt
fyrstu dagana eftir komu i spít-
alann. Reynt var að gefa pyri-
benzamin, en það bafði engin
álirif á útbrotin.
Tiu dögum eftir komu var
byrjað á deltacorton-gjöf, 60
mg á dag. Líðan fór fljótlega
að batna að mun, og við skoð-
un varð sú breyting, að rauðu
blettirnir tóku að lýsast og einn-
ig minnkaði mikið bólgan á úln-
liðum, höndum og fótum og lið-
hreyfingar urðu liðugri. En
nokkrum dögum síðar fór sjúk-
lingur að kvarta um almenna
vanlíðan og svefnleysi og varð
þunglynd. Þá var deltacorton
minnkað, og fljótlega var alveg
liætt við það.
I byrjun nóvember, eða tæp-
um mán. eftir komu i spitalann,
var sjúklingur verkjalítil, en fór
þá að kvarta um dofa í fótum
og höndum, sem hún hafði lítið
gert úr áður. Þá var því einnig
veitt athygli, að thenar-vöðvar
á liægri liendi voru mjög rýrir,
og kom það nú betur i Ijós, eftir
að bólgan var að mestu runn-
in af liendinni.
Var þá farið að nýju yfir
sjúkrasögu sjúklingsins og gerð
rækilega neurologisk skoðun.
Sjúldingur var fremur dul og
því allerfitt að fá fram ná-
kvæma sjúkrasögu. Þó kom i
Ijós, að fyrir um það bil 4 ár-
um fór að bera á annarlegri til-
finningu í hægri stórutá, er
smám saman breyttist í dofa-
tilfinningu. Áleit sjúklingur
sjálf, að þetta stafaði af gamla
meiðslinu í tánni. Þessi dofa-
tilfinning breiddist svo smám
saman út og náði nú yfir allan
hægri fót upp fyrir ökla. Einnig
var farið að bera talsvert á dofa
í vinstra fæti. Sjúklingi fannst
liægri fótur óeðlilega stór og
kannaðist varla við liann lengur.
Þegar sjúklingur gekk, fannst
henni sárt að stiga í fæturna,
eins og liún væri að ganga á
eggjagrjóti. Fyrir nokkrum
mánuðum fór að bera á þessari
dofatilfinningu í hægri hendi
og á undan fór annarleg tilfinn-
ing í liendinni. Nokkrum vikum
áður en sj úklingur kom á spital-
ann, fór einnig að bera á dofa-
tilfinningu í vinstri hendi. Fyrir
um það bil 2 árum fóru kraft-
ar að minnka í vinstri hendi.
Man sjúklingur eftir þessu i
sambandi við það, að liún vann
þá við ræstingu, og varð að
hætta þeirri vinnu vegna þess,
að hún hafði ekki nægilegan
þrótt í hægri hendi til að vinda
þvottaldútinn. Aðspurð man
hún eftir því, að tlienar-vöðvar
á liægri hendi voru þá farnir
að rýrna. Loks segir sjúkling-
ur, að i nokkur ár hafi borið