Læknablaðið - 01.09.1961, Blaðsíða 68

136
LÆKNABLAÐIÐ
THONA S > > n i;\ i I \M

Járngjöf í inntöku er nálega
alltaf nægileg. Gefa þarf dags-
skammta, sem jafngilda 180—
210 milligrömmum af (ele-
mentær) járni. Gera má þá ráð
fyrir, að hæmoglobin hækki um
nálægt einu px-ósenti daglega.
Þess her að gæta, að hætta ekki
lyfjagjöfinni, þó að blóðmagn
sé oi-ðið eðlilegt, heldur halda
henni áfram enn i 3—4 vikur
til að fvlla járnforðabúr líkam-
ans. Þýðingannikið er að leita
uppi og útrýma öllum sýkingar-
hreiðrum og öðru, sem liindrað
gæti nýtingu járns. Sé liæmo-
globin minna en 7—8 gramm
prósent, þykir ráðlegt, að sjúkl-
ingarnir liggi rúmfastir fyrst i
stað.
Blóðgjafir eru venjulega
óþarfar, og flestir ráða frá þeirn,
nema hæmoglobin sé rninna en
4 gramm-prósent, enda fylgir
þeim ávallt nokkur áhætta.
Þeim læknum, sem í ákafa
sínum að lækna járnskortsblóð-
leysi, nota blóðgjafir, er rétt að
benda á, að með venjulegri blóð-
gjöf (þ. e. 450 ml blóðs) fær
sjúklingurinn ekki meix-a járn-
magn en það, sem jafngildir 2
—3 plötum af góðu járnlyfi (ca.
250 mg elem. járn), þ. e. hér
er fai’ið í geitarhús að leita ullar.
Sú hefur lengi vei’ið trú lækna
og almennings, að inntöku járn-
lyfja fylgi oft veruleg óþægindi
frá meltingarfærum. Stanley-
Davidson og sanxstarfsmenn
lians liafa nýlega athugað þetta
vandlega, og var rannsókninni
þannig hagað (double hlind met-
hod), að niðurstöðurnar verða
tæplega vefengdar. Rannsókn
þessi leiddi í ljós, að aukavei’k-
anir við járninntöku eru liugai’-
hurður einn, og var enginn mun-
ur á algengustu járnlyf jum inn-
Ixyi’ðis né heldur á jámi og
hreinum mjólkursykri. Þessir
nxenn ráðleggja að gefa ferró-
súlfat, senx er finxm sinnum
ódýrara en lífræn jái’nsanxhönd
og jafnvirkt. Eftir útreikningi
þessax-a 'manna nxætti í Skot-
landi spara unx £ 40.000 árlega
með þessu einu saman.
I töflu VIII eru talin lielztu