Læknablaðið - 01.04.1966, Qupperneq 64

88
LÆKNABLAÐIÐ
inganna deyja innan tveggja ára frá sjúkdómsgreiningu. Telja
má þennan sjúkdóm ólæknandi sem stendur.
Fibrosarcoma
Fibrosarcoma er talið sjaldgæft i beini, og var það til dæmis
aðeins 4% illkynja æxla í Mayo Clinic. 2 Hérlendis hafa fundizt
l'jögur slík æxli, en eins og áður er tekið fram hafa tölurnar frá
lslandi varla tölfræðilegt gildi.
Fibrosarcoma kemur fyrir í flestum aldursflokkum, mynd-
ar fljótt meinvörp og er ckki næmt fyrir röntgengeislum. Skurð-
aðgerð er því bezta læknismeðferðin. Horfur eru svipaðar og við
osteosarcoma, en gangur sjúkdómsins er þó oft lcngri, og er nokk-
uð algengt, að æxlið taki sig upp að nýju fimm árum eða síðar
frá aðgerð.
Angiosarcoma
Þessi æxli eru l)yggð úr illkynja æðaflækjum og líka oft köll-
uð hemangioendothelioma. Þau eru mjög sjaldgæf, og árið 1956
bafði aðeins 16 æxlum af þessari gerð verið lýst í læknaritum. 9
Nýlega var birt grein um tíu ný æxli, og læknuðust átta sjúkling-
anna með skurðaðgerð og röntgcngeislum eða skurðaðgerð ein-
. göngu. 10
Chordoma
Chordoma er fremur sjaldgæft æxli. Er það talið vaxa út frá
leifum (notocorda), en í fósturlífi myndast hryggurinn utan um
notocorda, og eru nuclei pulposi einnig leifar hans. Flest chordoma
vaxa við hauskúpubotninn eða spjaldbeinið, þ. e. frá endum
notocorda. Þau eru sjaldgæf fyrir 30 ára aldur. Meinvörp eru
fálíð, en oft leiða æxlin til dauða vegna eyðandi vaxtar á staðn-
um, og erfitt er að nema þau á brott vegna staðsetningar. Við
hauskúpubotninn getur orðið að notast við röntgengeisla.
SUMMARY
During the years 1935—1960 35 malignant and 97 benign bone
tumors were diagnosed histologically from the surgical material sub-
mitted to the Department of Pathology of the University of Iceland.
The incidence of the various types of malignant tumors is probably
not statistically significant since it differs widely from that of large
statistics from other institutes. Brief discussions of each of the types
of malignant tumors encountered in the material are given. General
íemarks about the problems in diagnosing bone lesions are made and