Læknablaðið - 01.06.1966, Blaðsíða 41

LÆKNABLAÐIÐ 115
9. tafla
Mænusóttarmótefni í blóði G—7 ára barna úr Reykjavik allnigu'ð
Mænusóttarmótefni Eftir 4 bólusetningar
árin 1957—19G?-
Allar ættir 25%
Ætt I og III 14%
Ætt I og II 17%
Ætt II og III 6%
Ætt I ein 8% (vantar II og III)
Ætt III ein 9% (vantar I og II)
Ætt II ein 12% (vantar I og III)
Engin mótefni 8%
þann „booster". Við þá athugun kom í ljós, að enginn var lengur
alveg mótefnalaus í hópnum og aðeins 2% vantaði mótefni gegn
ættum I og III (20% áður), 11% vantaði mótefni gegn ætt I
(25% áður) og 16% vantaði mótefni gegn ætt III (45% áður).
Um 70% barnanna höfðu því mótefni gegn öllum ættum eftir
þennan viðbótarskammt. Sýna niðurstöðurnar, er þannig feng-
ust, livers vænta má, ef því fólki, sem hefur verið hólusett eftir
settum reglum um mænusóttarbólusetningu, er gcfinn skammt-
ur í viðhót. Virðist slíkt sjálfsögð ráðstöfun, ef mænusóttar verð-
ur vart.
Þó að mótefnamælingar þær, sem hér er lýst, hafi leitt í ljós
lélegri svörun en æskilegt er, hefur mænusótt að mestu horfið
af skýrslum starfandi lækna, síðan farið var að bólusetja, eins
og sést í 1. töflu. Á árunum 1960—1965 hafa læknar og sjúkra-
liús ofl sent tilraunastöðinni á Keldum saursýni í ræktun vegna
gruns um enteroveirusýkingu, þar með talda mænusótt.
10. lafla er yfirlit yfir þau sýni, sem rannsökuð voru 1960—
1965 og ræktuð þannig, að mænusóttarveirur höfðu öll skilyrði
til að vaxa, ef þær hefðu verið á ferðinni.