Alþýðublaðið - 27.03.1924, Blaðsíða 3

A-£.fe*Í»aSLA?>!&>
Athngasemd
ylft >Hag]eiðlngar<.
(Frh.)
Ég vil nú spyrja greinarhöfund:
Hvar ætiast hann til að tekin
sén gjöld tii bæjarsjóða Reykja-
víkur, ef tneiri hluti verkamanna
og sjómanna, sem hér eru bú-
settir, lenda hér á bæjarsjóð af
þvi, að þelr, sem að nafnlnu tii
iáta eitthvað gera, hvo t það er
á sjó eða landi, sækja tii þess
menn út um lí»nd, en viija svo
aftur á móti ekki láta þá menn
borga eitthvað Iitið í bæjarsjóð
Reykjavíkur? Ætla útgerðar-
menn að bæta á sig bæjargjöld
unum okkar verkamanna og
sjómanna, sem verðum svo
óiánssamir að lenda á bæjrr-
sjóðlnn, et þessu atvinnuleysi og
óstjórn á atvinnunni heldur áfram?
Mér hefir h-yrst útgerðarmenn
kvelna und -n skattaálögum mikið
frekara eu við, sem óhægara
höfum átt með að borga það,
sem á okkur hefir verlð lagt.
E>ar sem greinarhöfundur talar
um, hvort höfuðborginni finnist
hún vera sjálfri sér nóg, einnig
þegar búið sé að leggja togur-
unum upp, þá er því til að svara,
að þeim er venjulega lagt upp
á þelm tíma, sem of seint er að
fara i atvinnuleit út um land, að
mlnsta kosti til Austfjarða, en
að fara norðar í sfld þýðir ekki,
úr því að skipastóllinn Jigsíur
rígbundinn í Reykjavík, því að
ekki komast a'Hr á þessa fáu
báta, aem gerðir eru út fyrir
norðan, enda nóg af mönnum
þar til á þá.
Ég er ekki i neinum vafa um
það, að hér er stór flokkur
manna, sem tfki sér til þakka
að fá úti á landl atvinnu, sem
væri þoianleg, þótt þeir ættu að
borga þar lítils háttar útsvar. Ég
segi fyrir mig, það myndi ég
þiggja, enda veit ég ekki batur
en tekið sé tiliit til þess, borgi
maður útsvar þar, sem maður
stundar atvinnu sina, sé það á
öðrum stað en þeim, sem maður
á lögheimili á, og þá sé hægt
að tá eitirgjöi á einhverju áf
því útsvaii, sem manninum er
ætlað að greiða í sfnu bæjar-
eða hrepps-félagi, svo að mann-
inum ættl að standa á sama,
hvar hann borgar útsvar sitt,
og ég skil ekk* 1 * *, að greinarhöf-
undur þurfi að vera mjög smeyk-
ur vegna þeirrar manneklu, sem
verði í Reykjavík vegna útsvar-
anna, sem iögð verða á aðkom-
andl menn, enda sé ég ekki, áð
Á Bergstaíastræti 49 eru allar
skó- og gúmmí-viðgerðir með
þessu verði: Alsólar á karlmanns-
skó (saumað) 7.00, að framan «
5 00, alsólar á kvenskó (saumað)
5.00, að framan 3,60. Alsólar á
karimannsskóhlífar 4.00, á kven*
skóhiífar 3 00—3.50. Alsólar á
gúmmístígvél 7.00—7 50. Ailar skó-
og gúmmí-viðgerðir þar eftir sann-
gjarnar.
Úthrelðlð Alþfðuhlaðlð
hvar nm þlð eruð og
hvort sem þið farlð!
Ný bók. IHaður fré Suður-
i/síVi'iTitii'ii^'i'fi'íTuffnim'nn'i'inVijr11j Amerfkus PoiitoftBÍs*4
afgrelddar f síma 1269.
þetta sé nein hættuleg hrepps-
pólitik fyrir Reykjavik, þar sem
önnur bæjar- og hrepp - élög eru
byrjuð á þes&u fyrir iöngu, svo
að það boiar ekki neion írá því
að stunda hér atvinnu, þótt hann
ættl að borga hér fáar krórur
{ úts.var, enda þótt greinar-
höfundur endurt rki attur í grein
sinnl, að það eigi sér hvetgi
stað, nema et það verði hér, en
þetta er algerlega rangt hjá
honum.
Cágsr Ric« Burroughn: Sonur Tarzene.
yíir honum, og ekkert dýr skógarins þoröi að koma
nærri þessum jötni.
Myrkriö skall á, og- Kórak var ekki nær því að losna;
hann fór að halda, að hann myndi deyja þarna úr
hungri og þorsta með alls nægtir i kringum sig, þvi að
hann vissi, að fillinn gat ekki leyst hann.
Meðan hann brauzt um, riðu þau Baynes og Meriem
norður með ánni. Stulkan hafði fullvissað Baynes um,
að Kórak væri óhætt lijá fílnum, henni hafði ekki dottið
i hug, að Kórak g-æti ekki leyst sig. Baynes hafði særst
af kúlu frá einum Arabanum, og Meriem vildi flýta sór
með hann til bóndabæjarins, þar sem hann gæti notið
góðrar hjúkrunar,
„Þegar þvi er lokið,“ sagði hún, „fæ ég Bwana með
mór til þess að leita að Kórak; hann verður að koma
og búa hjá okkur.“
Þau riðu alla nóttina, en snemma næsta dag rákust
þau alt i einu á flokk manna, sem var á hraðri ferð
suður eftir. Það var Bwana sjálfur með svört.u her-
mennina sina. Hinn tröllvaxni Breti hleypti brúuum, er
hann sá Baynes, en hann hlustaði á sögu Meriem, áður
en haun gæfi gremju sinni lausan tauminn. Þegar hún
hætti, virtist hann hafa gleymt Baynes; hugur hans var
Tið annað buudinn.
„Þú segist hafa fundið Kókalc?" spurði hann. „Sástu
hann í raun og veru?“
„Já,“ svaraði Meriem; „eins greinilega og óg nú sé
þig, og óg vildi, að þu vildir koma með mér, Bwanal
og hjálpa mór til þess að flnna hann aftur.*
sSást þú hauu?“ spurði hann Baynes. .
„Já, herra!" svaraði Baynes; „mjög greinilega."
„Hvers konar maður skyidi það vera?“ hélt Bwana
áfram. „Hve gamall á að giska?“
„Ég hygg hann sé Englendingur á minum aldri,“
svaraði Baynes; „hann gæti þó verið eldri; hann er
vöðvamikill, mjög sterklegur og sórlega vel tentur.“
„Tókstu eftir háralit hans og augum?“ sagði Bwana
með ákafa. Meriem varð fyrir svörnm.
„Hár Kóraks er svart og augun grá.“
Bwana snéri sér að fararstjóranum.
„Farðu heim með Meriem og Baynes," sagði hann,
„Ég ætla inn i skóginn."
„Lof mér að fara með þér, Bwana!“ kallaði Meriem,
„Þú ætlar að leíta að Kórak. Ég vil fara lika.“
Bwana snóri sór hryggur á svip og alvarlegur að
stúlkunni.
„Þinn staður," sagði hanu, „er við hlið mannsins, sem
þú elskar."
Hann benti i'ararstjóranum að teyma hest sinn, og
lagt var af stað heimleiðis. Meriem stó seinlega á bak
„Tarzan“, „Tarzan snýr aftur“, „Dýr Tarzansí'
Hver saga kostar að eins 3 kr„ — 4 kr. á betii
pappír. Sendar gegn póstkröfu um alí land, LátiS
ekki dragast afi nú í bækurnar, því að bröðiega
hækka þær í verði. — Allír skátar lesa Tarzan-
sðgurnar. —- Fást á afgreiðslu Alþýðublaðsins,