Læknablaðið - 01.04.1971, Blaðsíða 51

LÆKNABLAÐIÐ
55
Frá Landakotsspítala
Bjarni Jónsson:
HÁLFLIÐIR I HRYGG
Ég ætla að segja frá tveimur sjaldgæfum tilfellum, þótt þau
hafi litla almenna þýðingu, þvi það er ekki sennilegt og raunar
ólíklegt, að lík tilfelli reki mörg á fjörur okkar á næstunni hér í
útskerinu.
Þetta eru tveir sjúklingar með hálfliði í lirygg, hvort tveggja
stúlkur. Sú fyrri er fædd 16.4. 1946, og kom hún í Landakots-
spítala í október 1957.
Þegar hún var þriggja ára, var tekið eftir skekkju á hrygg
og smájókst hún mcð aldri. Um vorið 1957 fór hún að verða
dettin, og þegar kom fram á sumar, var aug'ljóst, að hún var að
missa mátt í fótum. Um haustið var hún því send í barnadeild
Landspítalans, og þaðan kom hún í Landakot.
Sjúklingurinn hafði krappa sinistro-convex kyphoscoliosis efst í
brjóstliðum, og röntgenskoðun sýndi hálflið vinstra megin. Var
það IV. liður, talinn ofan frá. Vinstra megin voru 13 rif, en
hægra megin 12 (1. mynd).
Hún átti oi’ðið bágt með gang, göngulag var rykkjótt (spas-
tiskt), og hún gat vart gengið óstudd. Hnéskeljaviðbrögð voru
aukin, komu fram við áslátt niður eftir sköflungi, fótklonus
hægra megin, Babinski+ beggja megin, snertiskyn eðlilegt.
Þótti sýnt, að hryggskekkjan, sem var kröpp, myndi valda
þrýstingi á mænu og' myndi sjúklingur fá þverlömun fulla, væri
ekkert aðgert. Auðséð var, að hálfliðurinn olli skekkjunni. Var
freistandi að reyna að ná honum í burtu og létta þar með af
þrýstingnum og' e. t. v. rétta úr skekkjunni um leið.
Hinn 15.11. 1957 var hálfliðurinn tekinn. Aðgerðin var auð-
veldari en ég hafði búizt við. Með því að fara undir beinhimnu,
alla leið að liðbol, mátti komast i hryggþófa með grannri sköfu
og elevatorium og vega út hálfliðinn án þess að blæddi (2. mynd).
Eftir aðgerðina jókst lömunin, og eftir fjóra daga var komin
algjör þverlömun með þvagteppu.
Talið var, að hryggur hefði skekkzt meira við að missa það
hald, sem hann hafði af hálfliðnum og því hefði lömunin aukizt.