Læknablaðið - 01.08.1971, Qupperneq 26

132
LÆKNABLAÐIÐ
LÆKNABLAÐIÐ
57. árg. Ágúst 1971
FELAGSPRENTSMIÐIAN H.F.
Óeigmgjarnt samstarf
þarf ti! a5 hefja hjarta-
skurðiækningar á Islandí
Ótrúlegar framfarir liafa orð-
ið í hjartaskurðlækningum sið-
asta áratugiun. Nú eru flestir
meðfæddir hjaríagallar skurð-
tækir, ef þeir koma til aðgerðar
á réttam tíma. Einnig er unnt
að g'era við alla lokugalla. Fjöldi
sjúklinga með þessar tvær gerð-
ir hjartagalla ár hvert hérlendis
mun vera nálægt fimmtán. Ekki
er sá fjöldi grundvöllur fyrir
innlendri skurðmeðferð, cf ckki
kæmi annað til. En nú er farið
að græða í hjörtu manna æðar
úr lærum þeirra sjálfra, og
þannig er hlóð leitt fram lijá
stíflum í kransæðunum. Fólk,
sem vart hefur getað gengið
vegna hjartaverkja, fer allra
sinna ferða óþægindalaust, þeg-
ar vel tekst til. Eu það, sem
sannfært hefur hjartalækna um
ágæti aðgerðarinnar fremur en
allt annað, er það, að með
snöggri ígræðslu æða hjá dauð-
vona kransæðasj úklingum i
losti má á ný opna blóðrennsli
fram lijá stíflu til stórs hluta
hjartans, sem annars hefði dá-
ið. Þessir nýju æðaflutningar
hafa varpað stórum skugga á
hjartaflutninga, sem svo mikl-
ar vonir voru áður bundnar
við. Aðalspurningin er sú,
hvort tíðni skurðtækra krans-
æðasjúklinga hérlendis sé nægi-
leg', til að vel þjálfaðir sam-
starfshópar geti myndazt. Skoð-
un þess, sem þetta ritar, byggð á
reynslu erlendis, er sú, að nægi-
leg'ur fjöldi sjúklinga sé fyrir
liendi, ef flutningamálum bráð-
veikra kransæðasjúklinga verð-
ur komið i viðunandi horf (sbr.
ritstjórnargrein síðasta Lækna-
blaðs). Reynsla þessara aðgerða
er svo skammæ, að ekki er
hægt að útiloka, að þessar nýju
æðar liljóti ekki sömu örlög' og
hinar náttúrlegu, en við hverja
nýjung verður að hinda fyllstu
vonir á hverjum tíma, og nýir
tímar hafa oftast séð einhver ný
ráð.
Forsenda aðgerðanna er rann-
sókn á starfsemi hjartans og
kvikmyndun kransæða með
tafarlausri framköllun kvik-
mynda. Til rannsóknanna, til
aðgerðarinnar sjálfrar og síð-
ast en ekki sízt til eftirmeðferð-
ar sjúklinganna er þörf sér-
menntaðra hjartaskurðlækna,
hjartalyflækna, svæfingalækna,
hjúkrunarkvenna og tæknifólks
auk tækjahúnaðar, sem þó er
ekki fyrir hendi að öllu leyti.
Þessi starfshópur er til, en því
miðuröllu samstarfi óvanur, þar