Alþýðublaðið - 31.03.1924, Blaðsíða 3

ALÞYÐIBLA0ID
að mua OEf bæta alþýðufræðsl"
una, svo að fólkið fái í tóm-
stundum kost á að auðga anda j
sinn og örva hann tii nýrra og
bjartra dáða, — svo að kynslóð
framtíðarinnar verði göfugri og
meiri en sú, sem meðalmanná-
úrvalið úr situr nú á Alþingi.
Hér he6r nú verið dregið í
stórum dráttum það, sem þingið
á að gera, ef það vill bæta fyrlr
það, sem það hefir svikist um.
I>að, sem hér er á bsnt, er ekki
í anda jatnaðaratetnunnar, heid- .
ur í anda þess skipulsgs, sem
nú ríkir, nema að því lltla leyti,
sem tarið @r fram á þjóðnýting
útlanda-viðskiftanna. Það er gert
vegna þess, að sú þjóðnýting
tekur ekki tll nema támennustu
stéttarinnar í iandinu, sem gæti
unnið þartara verk en hún gerlr
nú, og það er víst hentast, meðan
tiitölulega fálr hafa enn fullan
skilning á því mikla bjargráði
jafnaðarmanna, þjóðnýtingunni.
Nú er það talið, sem þingið
á að gera, og það gerði ekkert
tii, þótt það sætl mánuði lengur,
ef það hyrfi að þessu. E>að marg-
borgaði sig. En uð öðrum kosti
ætti að slíta þvf ssm fyrst og
þingmenn að fara helm og
skammast sín fyrir að hafa svik-
ist um — allir nema sá eini,
sem hefir barist hinni góðu bar-
áítu, þingmaður A.lþýðuflokkslns.
íjölnir.
Vinnoienn
þjöðarinnar.
ii.
Annar vinnumaður þjóðarinnar
er bóndi og þar ab auki sálu-
sorgari, sem kallað er á alþýðu-
máii. Hann hagar sór ekki ósvip-
að og samverkamaður hans, sem
áður er um getið, en hins vegar
getur hann með góðri samvizku
tekið fult kaup og auk þess all-
ríflegan ferðakostnað. Mór er vel
kunnugt, að þessi maður gengur
ríkt eftir því, að hans vinnumenn
og vinnukonur sitji ekki auðum
höndum að jafnsði, en afkasti
fyllilega því, sem þeim er ætlað.
Hins vegar hefl «ig ekki heyrt svo
mjög af þvi gumað, að hann borg
aði hærra kaup sínum hjúum en
aðrir, og því síður, að hann eyddi
of miklu af fó hinda því í ferða-
kostnað. Sannas, mæta vel á
honum orð skáldsins:
3
Taktft eftlrl Milli Reykja-
víkur, Keflavíkur og Grinda-
vikur verða hér eftir fastár bíl-
ferðir þrisvar í viku. Til Kefla-
vikur á þriðjudögum og laugar-
dögum. Til Grindavfkur á fimtu-
dögum. Burtfarartíml fsrá Reykja-
vík kl. 5 e. m. eins á báða staðJ.
Afgreiðslustaður hjá Hannesi
Jónssyni kaupm. Laugavegi 28,
sfmi 875.
Útbpalðlð Alþýðublaðlð
hvap sam þlð apuð og
hwart aam þið faplðl
Umbúbapappír fæst á afgreiðslu
Alþýðublaðsins með góðu verði.
„Eœgra er aö kenna heilrœðin
en halda nenna sjálfur.“
III. '
Éina vinnukonu á þjóðin einnig
á þingi. Fáar sögur ganga af af-
reksverkum hennar. Éó heflr ekki
heyist, að hún hafl slegið hendi
á móti þingkaupi sínu.
Hygginn húsbóndi telur þá
vinnukonu ekki matvinnung, sem
ekki veit, hvort hrífutindarnir eiga
að snúa upp eða niður, þegar á
teiginn er komið, en inni í þing-
Bdgar Ríob finrronghv: Sonup Tapsana.
af stað til vatnsins, sem Kóralc vissi að var tvö eða
þrjú hundruð faðma i burtu. Apamaðurinn gat varla
varist hlátri, er hann sá, hve bragðið ætlait að heypn-
ast vel, en þótt hann þekti Tantor vel, gat hann ekki
lesið i huga hans. Fillinn hvarf i skóginn i þá átt, er
vatnið var, en varla var hann kominn i hvarf, er hann
snéri sér við og laumaðist að sliógarjaðriaum, þaöan
sem hann sá án þess, að hann sæist úr rjóðrinu. Tantor
er tortrygginn að eðlisfari. Hann óttaðist enn kven-
Tarmanganann, sem hafði ætlað að rúðast á Kórak.
Hann ætlaði að eins að vera þarna eitt augnablík til
þess að vera vis um, að alt væri örugt, áður en hann
sækti vatnið. A-ha! Það var gott, að hann gerði það!
Þarna var liún að koma niður úr trénu og hljóp i
spretti til Kóraks. Tantor beið. Hanr. ætlaði að láta
hana komast alla leið, áður en hann gerði árásina; —
á þann hátt varð henni ekki undankomu auðið. Augu
hans urðu blóðhlaupin. Dindillinn speitist aftur. Hann
gat varla haldið niðri i sér reiðiöskrinu. Meriem var
nærri komin fast að Kórak, þegar Tantor sá langan
hnif 1 hendi hennar; hann þaut fram öskranii, og réðst
að stúlkunni.
XXVII. KAFLI.
Kórak kallaði til hins volduga verjanda sins og baö
hann stanza, en árangurslaust. Meriem hljóp sem fætur
toguðu til trjánna, en þrátt fyrir þungs sinn dró Tantor
á liana með flugvélarhraða.
Kórak sá hinn slielfilega hildarleik. Kt.ldur sviti brauzt
út um hann. Hjarta hans var sem stöðvað. Meriem gat
náð trjánum á undan Tantor, en með rana sínum hlaut
fíllinn að ná henni og mola hana i sundur. Kórak sá
endalokin i huga sér, — sá, hvernig fillinn myndi
stanga hana mt ð tönnunum eða trampa ofan á henni.
Nú var hann nærri búinn að ná henni. Kórak vildi
loka augunum, en gat það ekki. Kverkar hans voru
þurrar. Aldrei á æfl sinni hafði hann liðið slíkar þján-
ingar; — nú fyrst þekti hann, hvað ótti var. Á næsta
augnabliki hlaut öllu að vera lokið. En — hvað var
þetta? Augun ætluðu--út úr höfði Kóraks. Okunn vera
hafði stokltið úr trénu, sem Meriem var komin að,
stokkið yfir liara rétt framan við óðan fílinn. Það var
nakinn, hvitur risi. Um herðamar hafði liann hringað
reipi. I mittisbandi hans var hnifur. Annars var hann
vopnlaus. Timhentur bauð hann tryltum fil byrginn,
Bmmmmmmrmmmmmmmmmm
„Tarzan“, „Tarzan snýr aftur“, „Dýr Tarzansí*
Hver saga kostar að eins 3 kr., — 4 kr. á betri
pappír. Sendar gegn póstkröfu um alt land. Látið
ekki dragast að ná í bækurnar, því að bráðlega
hækka þær í verði. — Allir skátar lesa Tarzan-
sögurnar. —- Fást á afgreiðslu Atþýðublaðsins
mmmmmmmmmmmmmmmmmm