Alþýðublaðið - 01.04.1924, Blaðsíða 3

A L S> fB VJ M E Alö I tr
skjótt sem hann á að leggja hönd
á verk, þá er hann tæplega hæfur
til að moka flór? Ef til vill var
hann vel æíður í hnífa- og h osra
kaupum, en það fullnægöi hvorki
verkinu eða húsbóndanum. Myndi
ekki bessum ritstjórum, sem nú
eru vinnumenn þjóðarinnar, þykja
blað sitt óviðfeldið aflestrar, ef
setjarar blaðanna tækju sig til í
eitt skifti og settu alt þveröfugt
í blöðin í staðinu fyrir að setja
rett?
Krefjist þeir af undirmönnum
sínum, að þeir vinni í fullu sam-
ræmi við vilja sinn, sem þeir gjalda
þó eftirtalið kaup, hvernig geta
þá þessir vinnumenn þjóðarinnar
ætlast til, að þeir þurfl eJcki að
vinna í samræmi við þjóöarviljann
og hafa þó meir en fult kaup?
fað er þetta, sem þeir skilja
sjálfsagt, en þjóðin ekki skilur,
Y.
Kaupmenn gerast vinnumenn
þjóðarinnar engu síður en aðrir.
Þeim er illa við innflutningshöft,
sem eðlilegt er. Einn af þessum
kaupmönnum, er á þingi situr, er
elskur að frjálsri samkeppni. Lík-
lega verður þeirri ást ekki full-
nægt fyrr en verzlun er komin
að minsta kosti á hvert einasta
heimili á landinu. Raunar er hans
Hallur Hallsson
tann æknir
hefir opnað tannlækningastofu í
Kirkjustræti 10 niðri. Simi 1508.
Yiðtalstínii kl. 10-4.
Sími heima 866/'?horvaldsensstr. 4.
Útbrelðtð i Iþýðublaðlð
hvár ttm plð eruð og
hvert sen þlð fnrlðl
að litlu getið nú á þingj, en svo
mikið er víst, að ellibelgnum beflr
hann ekki enn getað kastað. 1*6
kvað hann hafa sama kaup og
hinir, því að þeír eru engir >ú-
jafnaðarmenn< ó þingl nú. Annars
hefir hann mik ð til þess matar
unnið, því að ótaldir munu þeir
svitqdropar, sem láku af þeim
vinnumanni við síðastl. alþingis-
kosningar.
>Svona eru heiguð bæði borðití
betls og nautna ðllum megin.<
VI.
fá hefi ég geflð mönnum litla
ljósmynd af þessum vinnuhjúum
þjóðarinnar, sem nú sitja þing.
Reyndar býst ég við, að flestir

ð
u
I
B
8
u
blaðsins er í Alþýðuhúsinu,
opin virka daga kl. 9 árd. til
8 síðd., sími 988. Auglýsingum
sé skilað fyrir kl. 10 árdegis
útkomudag blaðsins. — Sími
prentsmiðjunnar er 633.
á
k
Umbúðapappír fæst á afgreiðslu
Aiþýðublaðsins með góðu verði.
hafi átt þessa mynd áður og eígi,
en hafl ekki meiri ánægju en svo
af því að skoða hana, að þeir
hinir sömu geri lítið að því að
útskýra hana fyrir kunningjunum.
I’iDgmyndin samsvarar sér svo
vel, að undrum sætir.
Eins og við geturn hugsað okk-
kerti, sem steypt eru í sama móti,
vera lík hvert öðru, eins eru þessi
vinnuhjú þjóðarinnar lík hvert
öðru uudantekningarlítið.
Og þjóðin er meinhægur hús-
bóndi.
>meðan bljúgar betlibendur
blessa sim tjóngefendur.1)
(Steph. 6t. Steph.)
Ag. Jóh.
1) Leturbr, hór.
Sdgar Eioa Burroughs: Sonur T«r*«ia».
Ákveðin skipun barst frá vörum hans; — skepnan
staneaði, — og Meriem sveiflaði sér upp i tréð á örugg-
an 8taö. Kóralc varp öndinni léttara, en hann var hissa;
hann horföi á andlit þess, er bjargað hafði Meriem, og
smám saman kom hann fyrir sig andlitínu. Þvílik
undur!
Tantor nöldraði reiðilega og réri til fyrir framan
hvita risann, sem gekk beint undir rana dýrsins og
talaði til Tantors skipanir i lágum rómi. Tantor þagnaði.
Reiðin hvarf úr augum hans, og þegar ókunni maður-
inn gekk til Kóraks, lallaði Tantor letilega á eftir
honum.
Meriem horfði undrandi á þetta. Alt i einu snéri
maðurinn sér til hennar, eins og liann myndi skyndi-
lega eftir henni. „Komdu, Meriem!" kallaði hann, og
þá þekti hún hann og hrópaði: „Bwana!“ Stúlkan
rendi sér til jarðar og hljóp til hans. Tantor gaut
spyrjandi augum til hvita mannsins, er^var svarað með
skipandi röddu, og lét hann þá Meriem i friði. Þau
gengu nú til Kóralts, sem var bæði glaður og hissa, en
jafnframt þakklátur þvi, að einmitt þessar tvær mann-
eskjur skyldu hitta hann.
„Jack!“ hrópaði liviti risinn og kraup við hlið apa-
mannsins.
„Pabbi!" svaraði dráparinn. „Guði sé lof, að það
varst þú! Engiun aunar í skóginum hefði getað stöðvað
Tantor."
Maðurinn skar i snatrí böndin af Kórak, og þegar
iiánn stökk á fætur og faðmaði föður i inn að sér, snéri
aldrabi maðurimi sér að Meriem.
„Ég hélt, að ég hefði sagt þér að halda heím,“ sagðí
hann stranglega.
; Kórak horfði vandræðalega á þau; hann hafði mestu
löngun til þess að faðma stúlkuna að sór, en hann
mundi i tæka tið eftir hinum — enska aðalsmanninum
mentaða — og að hann var einungis viltur, ómentaður
apamaður.
Meriem leit bænaraugum á Bwana.
„Þú sagðir mér,“ mælti hún i iágum hljóðum, „að
mér bæri að vera við hlið þess, sem óg elskaði,“ og
hún snéri sór til Kóraks. Úr augum hennar skein sá
ljómi, sem enginn maður hafði áður séð úr þeim lýsa
og enginn annar gat fengið að sjá.
Kórak hljóp til hennar með litbreiddan faðminn, en
alt i einu féll hann á kné, greip hendur hennar og
kysti þær með meiri lotningu en hann hefði getað kyst
hendur drottningarinnar.
\ ■ ■' ■ .......................... 1 ”
mmmmmmmmmmmmmmmmmm
„Tarzan“, „1 arzan snýr aftur“, „Dýr Tarzansí*
Hver saga kcatar að eins 3 kr., — 4 kr. á betri
pappír. Senda gegn póstkröfu um alt land. Látft)
ekki dragast rö ná í bækurnar, því að bráðlega
j hækka þær í raöi. — Allir skátar lesa Tarzan-
sögurnar. — Fást á afgreiðslu Alþýðublaðsinn,