Vesturland - 29.08.2013, Side 1

Ný kynslóð
sólarkrema
Lækjargötu 34 • Hafnarfirði • Opið þriðjudaga kl 14 - 18
Sími 565 0500 • 897-1923
Swiss Nature fást á vefsíðunni www.scincare.is eða í k
29. ágúst 2013
8. tölublað 2. árgangur UMHVERFISVOTTUÐ PRENTUN
Á Staðarstað hafa setið
margir mektarmenn
Staðarstaður, áður Staður á Ölduhrygg, er bær og prestssetur í Staðarsveit á sunnanverðu Snæfellsnesi. Staðar-
staður var mikil hlunnindajörð, þótti eitt
besta prestakall landsins og þar hafa margir
þekktir menn verið við bú. Sagnaritarinn
Ari Þorgilsson fróði er talinn hafa búið
á Staðarstað á 12. öld en hann ritaði eitt
merkasta sagnfræðirit landsins, Íslendinga-
bók. Sonarsonur hans, Ari Þorgilsson
sterki, bjó á jörðinni seinna á öldinni,
síðan tengdasonur Ara sterka, Þórður
Sturluson og á eftir honum sonur hans og
sonarsonur, Böðvar Þórðarson og Þorgils
skarði Böðvarsson. Síðar varð Staðarstaður
prestssetur og þar sem jörðinni fylgdu mikil
hlunnindi var staðurinn eftirsóttur. Margir
þeirra presta sem þangað völdust voru af
höfðingjaættum eða þóttu líklegir til frama.
Fjórir prestar frá Staðarstað urðu biskupar,
Marteinn Einarsson, Halldór Brynjólfsson,
Gísli Magnússon og Pétur Pétursson og
Hallgrímur Sveinsson biskup, sonur séra
Sveins Níelssonar, ólst þar upp. Af síðari
tíma prestum má nefna Kjartan Kjartans-
son, sem var prestur á árunum 1922-1938,
var hugvitsmaður og viðgerðarmaður og er
talin ein fyrirmyndin að séra Jóni prímusi
í Kristnihaldi undir Jökli og Þorgrím V.
Sigurðsson, sem var prestur á Staðarstað
1944-1973. Þorgrímur var skólamaður
mikill og jafnvígur á flestar greinar og var
hann síðastur íslenskra kennimanna til að
halda heimaskóla að gömlum sið og búa
unglinga undir framhaldsnám.
Ari fróði Þorgilsson prestur 1068 – 1148.
,,En hvatki er missagt er í fræðum þessum
þá er skylt að hafa það heldur er sannara
reynist.” Þessi orð eru letruð á minn-
isvarða um þann merka sagnaritara, Ara
fróða.
Núverandi kirkja á staðarstað er steinkirkja og var reist á árunum 1942-1945.
Í henni eru meðal annars listaverk eftir tryggva Ólafsson og Leif Breiðfjörð.