Læknablaðið - 15.09.1997, Síða 61

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
597
njóti þátttöku almannatrygg-
inga. Flestir geti vel staðiðundir
3-6.000 króna kostnaði fyrir
eina til tvær heimsóknir til lækn-
is ásamt lyfjakostnaði en þessi
hópur eru nálega 70% þeirra
sem leita læknis. Peir sem koma
oft séu í miklum minni hluta og
þar eigi Tryggingastofnun að
taka verulegan þátt. „Þeir sem
koma í viðtal og skoðun hjá
HNE-læknum eru að greiða
okkur 1.507 krónur en ríkið
greiðir 161 krónu og sé til dæmis
þörf á að kaupa sýklalyf greiðir
sjúklingurinn þau að fullu njóti
hann ekki afsláttar, kannski
kringum 1.500 krónur. Heildar-
kostnaður sjúklings er því
kringum 3.000 krónur og af því
greiðir hann yfir 90%. Sjúkling-
ar eru að greiða milli 1.500 og
2.000 krónur fyrir viðtöl hjá
læknum og af því greiða trygg-
ingarnar 160 til 900 krónur.“
Breytt viðhorf
Kristján segir að mikil vinna
sé iðulega samfara viðtali sjúk-
lings og eftir skoðun þurfi að
útvega honum rannsóknir og
panta tíma, skrifa bréf, fá niður-
stöður og tilkynna þær sjúk-
lingnum og svo framvegis. Við-
talsgjaldið, 1668 krónur, sé
heldur rýrt upp í þá vinnu.
„Þetta er aðeins helmingur
þess sem menn eru að taka fyrir
að gera göt í eyru og svipað því
sem það kostar að fara til rak-
ara,“ segir Kristján og telur á
sama hátt og þau sem rætt var
við hér að framan að læknar leiti
í auknum mæli út fyrir land-
steinana eftir atvinnu þar sem
kjörin séu betri. „Noregur æpir
hreinlega eftir sérmenntuðum
læknum og spyr bara hvað
menn þurfi. Þeir geta einnig
fengið vinnu í fleiri Evrópu-
löndum og nú eru viðhorfin
breytt frá því sem áður var. ís-
lenskir læknar hafa alltaf viljað
koma heim eftir sérnám sitt er-
lendis og ekki látið það aftra sér
Halldór Kolbeinsson formaður samninganefndar LR fyrir miðju.
Honum á hægri hönd situr Tryggvi Stefánsson úr sömu nefnd og
fremst á myndinni sést í Pétur Hannesson úr samninganefnd LI.
Starfsaðstaða sérfræðinga er víða þannig að þrír til fjórir deila með
sér skrifstofuherbergi og hafa þá ekki allir aðgang að tölvum.
þótt launin hér hafi verið 10-
20% lægri - menn eru Islend-
ingar og vilja vera það áfram.
En þegar munurinn er kannski
orðinn 40-50% fara að renna á
menn tvær grímur og við þær
aðstæður sitja þeir fremur í
stöðum sínum úti.
Viðhorfin hafa líka breyst
með auðveldari samgöngum,
menn geta þess vegna haldið
heimili í einu landi en unnið í
öðru og ég óttast að þessi þróun
gerist hraðar en við höfum séð
til þessa, segir Kristján. Hann
bendir einnig á að þetta geti haft
alvarlegar afleiðingar í för með
sér fyrir þróun í heilbrigðiskerf-
inu hérlendis: „Ef ekki verður
breyting til batnaðar á kjörum
lækna dregur úr áhuga þeirra
fyrir nýjungum, þeir geta ekki
fjárfest í nauðsynlegum tækjum
og búnaði sem þarf til að halda
uppi gæðum læknisþjónustunn-
ar og eftir fimm til 10 ár verðum
við að eins konar B-þjóð í þess-
um efnum.“
jt