Alþýðublaðið - 05.04.1924, Blaðsíða 3

al&ys>ðbla;ðx&>
Bylting
blá „bvoddunum^i
Af öllum ljótum munnsötnuðl
þykir broddunum orðið bylting
vera ljótast, Og ef þeir ætla
verulega að ná sér nlðri á eia~
hverjum, verulega að gera hann
tortryggilegan, þá segja þeir, að
hann sé hreinn og beinn bylt-
ingamaður! En nú hafa þeir
sjálfir, >broddarnir«, gert bylt-
ingu hjá sér og reklð Þorstein
Gíslason frá völdum vlð Morg-
unblaðið. En 1 staðinn hafa þeir
sett sem ritstjóra Jón Kjartans-
son iögtræðlng, en aftan í hann
aftur haía þeir hnýtt Valtý
Stefánssyni búfræðingi, eins og
þegar magálapoka er krækt
neðan í þorskhausakippu.
Hinn úýi ritstjóri Morgtín-
blaðsins, Jón Kjartansáon, hefir
haft þann hæfiieika til þess að
verða ritstjóri að geta brúkað
stór orð um alþýðuhreyfinguna
og samvinnustefnuna, og fyrir
þessi stóru orð í eyru Morgun-
blaðseigendanna er hann nú orð-
inn ritstjóri. En svo er nú eítir
að vita, hversu vel honum tekst
að brúka sömu stóru orðin (
Morgunblaðinu, því að ábyrgð-
ariaust hjal í eyru Morgunblaðs-
eigendanna er dálftið annað en
að skrifa stóru orðln í blað og
standa við þau.
En takist Jóni ekkí betur að
æsa millistéttin i til mótstöðu
gegn verkalýðnum en Þorsteini
tókst það, þá vufður Jón rekinn
líka.
Og nú segi ég það fyrir fram:
Jón Kjartansson verður ekkl
lengl ritstjóri Mofgunblaðsins.
Hann verður rekinn, þegar hinir
dönsku eigendur hötuðmálgagna
islenzka íhaidsflokksins eru búnir
að sjá, að það er sitt hvað, að
geta viðhait störyrði um and-
stæðinga, þar sem eoginn er tll
andsvara, eða standa fyrir blaði.
Við skulum nú athuga, hvernig
Jón fer af stað.
í fyrsta blað nu seglr hann,
að hann ætli að vinna að þvf,
*áð úlfúð og stéttarígur þverri<.
Maðufinö, sem komist hefir að
bíaðinu með því að finna að
Þorsteini fyrir það að vera ekki
nógu iílyrtur í garð alþýðunnar,
— hann segiöt ætia tíð vinna að
því að útfýma úlfúð og ététta-
rfg!
En það er ekkl alt búið. í
sömu grein þakkar hann Þor-
steiiii Gislasyai (sem hann kota
frá bl&ðinu með því að bregða
honum um meinleysi) fýrir þær
vinsældir, sem hann hafi áunnið
blaðlhu með hinni talhunnu Ijúf-
mensku sinni og lipurðt. Það má
segja, að þetta sé góð byrjun,
en hvort er nú hér að ræða um
einieldni eða undirferii? Jafnvel
þó herra Jón sé mjög grunaður
|w<wíw(w<wíw«wsw(w<wtwi:ísi
® Aígvelðsla
ð
S
9
fi
9
II
I
1
g
H
fi
1
3
3
WIW(W(W<WtW{W(W(W<W{W(fö
blaðíins er í Alþýðuhúsinu,
opin virka daga kl. 9 árd. til
8 síðd., sími 988. Auglýsingum
sé skilað fyrir kl. 10 árdegis
útkomudag blaðsins. — Sími
prentsmiðjunnar er 633.
Umbúðapappír fæet á afgrefSsíu
Alþýðublaðsius með góðu verði.
Ný hók, IHaður frá Suður-
miiuiniiiiiiluiiiiiHi,i!iiíut„,i.ii. Ameriku. • Pantanir
afgrelddar i sima 1269.
Sykur o,8o lj% kg,, matvöjui,
tóbaksvörur o. fl. msð lægsta
verði í verzlun Símonar Jóns-
sonar, Grettlsgötu 28, sfmi 221.
um hið tyrra, verður þó að
áiíta, að hér sé hið siðara á
ferðinni, og sýnir það þá innri
manninn.
En þessl grein er nú bara am
fyrsta btaðið undir stjórn hr.
Jóns Kjartansr.ouar.
s. ö. m. i.
Flskiskipin. >Yeiðibjallan« kom
inn í gær og hafði fiskað um 7
þúsund.
\
Bdgar Sioe Burroughs: Sonur Tarsáns.
„Spurðu tengdadóttur mína, hvort hún geti geft'svo
vel að koma hérna ími,“' sagði hann.
Þeir sátu þegjandi. Jacot hershöfðingi var of kurteis
til þess að láta i ljósí gremju sina yfir því, hvernig
lávarðurinn tók i þessa málaleitun hans. Jafnskjótt og
unga konan hafði verið kynt honum, ætlaði hanu að
fara. Meriem kom inn.
Karlmenuirnir stöðu báðir upp. Englendingurinn kyuti
þau ekki; — hann vildi sjá, hver svipbrigði yrðu á
Frakkanum, er hann liti í andlit Meriern, þvi að honum
hafði dottíð nokkuð í hug, þegar er hann sá myndina
af Jeanne Jacot.
Jacot hershöfðingi horfði á Meriem; svo snéri hann sér
að Greystoke.
„Hve lengi hafið þór vitað það?“ spurði hann dálitið
ásakandi.
„Siðan þér sýnduð mér myndina áðan,“ svaraði
Bretinn.
„Það er hún,“ sagði Jacot og titfaði af geðshræringu,
„en hún þekkir mig ekki, — getur varla þekt mig.“
Hann snóri sér að Meriem. „Barnið mitt!“ sagði hann.
„Ég er —.“
En hún greip fram i fyrir honum með ópi og hljóp
til hans með útbreiddan. faóminn.
„Ég þekki þig! Ég þekkí þig!“ hrópaði hún. „Ó! Nú
man óg —“ og gamli maðurinn vafði hana örmum.
Nú var kallað á Jack og móður hans. Þáu urðu
glöð við, er sagan hafði verið sögð. Meriem hafði
eignast föður og' móður.
„Og þú giftist þá ekki Arabastulku eftir alt saman.f
sagði Meriem. „Er það eltki ágætt!“
„Þú ert ágæt,“ svaraði Kórak. „Ég giftist Meriem
minni, og mör stendur á sama, hvort hún er Arabi eða
bara litill Tarmangani.11
„Hún er hvorugt, sonur sæll!“ sagði Armand Jacet
hershöfðingi. „Hún er konungborin og i fullurn rétti
sínum.“
ENDIE
j:; .. I .. ■ V.
Næsta aaga heitir >Tarzan og gimsteinar Opar«.
Þar er enn sagt frá nýjum æfintýrum Tatzans, er
hann fer í fjárieit til Opar-borgar, særist og missir
minnið, en heimili hans er rænt á meðan og jrona
hans tekin höi dum. Alt fer þó vel ab lokum.