Innsýn - 01.08.1976, Blaðsíða 7
7
Það er síðsumarsmorgunn
fyrir u.þ.b. 34 árum. Him-
inninn er grár og drunga-
legur. Æ, hugsaði ég, hvers
vegna þurfti nú veðrið að
vera svona - einmitt í dag -
þegar ég hafði ákveðið að
fara í ferðalag. Ferðinni
var heitið í næsta byggðar-
lag og var yfir fjallveg að
fara. Eitthvað var minnst
á að fresta förinni, en
sem hér stóð á, ég var
nefnilega nýtrúlofuð og var
að fara í heimsókn til unn-
ustans, þarf meira en lítið
til að hætta við slíkt, og
svo fór að mér héldu engin
bönd.
HUGLJÚF
ÉNDURMINNING
Eftir Aðalbjörgu Magnúsdóttur
Ég bjó mig í skyndi, las
nokkur vers í Biblíunni
minni, fól mig Guði í bæn
og lagði síðan örugg af stað.
Fararskjóti minn var ekki
bíll af bestu gerð, nei, en
hest allgóðan hafði ég til
fyrri hluta ferðarinnar og
svo mína "tvo jafnfljótu".
Fyrst lá leiðin inn með
firði og þar sem ég hafði
aldrei áður farið yfir
fjallið ákvað ég að fá
fylgdarmann eitthvað áleiðis.
Á bæ undir fjallshlíðinni
knúði ég dyra og fékk góð
og greið svör erinda minna.
Dökkur þokubakki lá þétt
niður fyrir miðjar hlíðar