Innsýn - 01.08.1976, Blaðsíða 33

25
A: "Já, ekki er það víst
betra með hann. Hann
reykir víst eins og
skorsteinn og svallar
eftir því. Hann er
víst farinn út á lanö
að vinna. Ég þekkti
hann mjög lítið meðan
hann var hérna og ég
bauð honum víst aldrei
heim, en hann leigði
einhvers staðar einn
herbergi, strákgreyið".
B: "já, blessaðir ungling-
arnir hugsa víst ekki
mikið um sáluhjálp
sína, ég veit nú svo
mikið, áð enginn kemst
á nýju jörðina með
svona lifnaðarháttum".
Og samtalið heldur
áfram, oft ótrúlega lengi
og símalínurnar glóa.
Já aumingja stúlkan og
pilturinn, sem öllu valda,
eru þau ekki aumkunarverð?
Það er munur eða sumar
þessar heiðvirðu sálir,
sem margar hverjar, að því
er virðist, verma sæti —
kirkjubekkjanna á hvíldar-
dögum til þess eins að
halda talfærunum og síma-
llnunum óryðguðum hina
sex daga vikunnar. Eða
hvað?
Það er svo margt sem
amar að. Hver er t.d.
munurinn á frúnni, sem
mætir í nýjum kjól og kápu
öðru hvoru og pantar sér
permanent og jafnvel hár-
litun öðru hvoru, þegar
henni finnst vera þörf á
og svo stúlkunni, sem rætt
var um í samtalinu? Báðar
hafa auðsjáanlega áhyggjur
af útlitinu svo tilgang-
urinn er hinn sami, og er
það ekki tilgangurinn, sem
er mælikvarði á hvort
þetta er synd eða ekki?
Eða maðurinn sem situr
negldur fyrir framan imba-
kassann að horfa á "Vegir
örlaganna" með Ava Gardner,
af því að honum fannst hún
vera svo sæt í gamla daga,
og svo strákurinn sem
skrapp í bíó um daginn að
sjá kúrekamynd.
Já, var það furða þó
Kristur segði við færði-
mennina og Faríseana:
"Sá yðar sem syndlaus er,
kasti fyrstur steini í
hana".
Hver er sá, sem setur
sig í dómarasæti til að
kveða á um eilifa útskúfun
annarra?
Víst er svo ótalmargt,
sem kra\mar í heila mínxmi
ennþá, eins og t.d. allt
unga fólkið utan af landi
og af utansafnaðarheimilum,