Innsýn - 01.12.1976, Síða 13

13
fórna meginreglunni. Með
öllum þeim hávaða og æsingi
sem þessu tilheyrði áður en
yfir lyki, mundi hún aldrei
geta haft í heiðri hinn
sanna hvíldardagsanda. Hún
einfaldlega gæti ekki tekið
þátt í æfingxinni á hvíldar-
deginum og þar með var það
útrætt.
Fimmtudagurinn leið
fljótar en Beth gat ímyndað
sér, og áður en langt um leið
var hún komin til Washington
gagnfræðaskólans ásamt hinum
þátttakendum skólanna til
æfingarinnar á föstudeginum.
Herra Weaver sagði henni í
hádeginu hvaða ákvörðun hefði
verið tekin í málinu.
"Mér þykir það leitt,Beth,
en stjórnandi keppninnar
vill ekki gera neinar undan-
tekningar. Hann sagði að ef
þú mættir ekki á morgunæf-
inguna á laugardag getir þú
ekki tekið þátt í söngkeppn-
inni annað kvöld. Mér þykir
það leitt."
"Það er allt x lagi,
herra Weaver. Þakka þér
samt fyrir að reyna," sagði
Beth.
Þetta yrði þá í síðasta
sinn sem hún syngi með kórn-
um, og Beth lagði sig alla
fram það sem eftir var dags-
ins í söngnum.
Já, hún mundi fara á mis
við heiðurinn af því að taka
þátt í keppninni annað kvöld,
en þegar allt kemur til
alls þá var það Guð sem
hafði veitt henni þann sér-
staka heiður að geta sungið.
"Við skulum finna sálminn
númer 1 í sálmabókinni -
Lofið vorn Drottinn," sagði
safnaðarformaðurinn í kirkj-
unni morguninn eftir.
Já.það var gott að syngja
Drottni lof. Það var ekki
aðeins vegna hæfileikans að
geta sungið heldur einnig
vegna þeirra gleðitilfinn-
inga sem hún nú fann. Hún
hafði staðið fast við sann-
færingu sína. Og Linda, sem
hafði ekki almennilega skil-
ið hvernig nokkur gæti fórn-
að þeirri hrífandi reynslu
að syngja þá um kvöldið,
hafði gert Beth undrandi með
því að spyrja hana hvort hún
mætti fara með henni í kirkju
hvíldardaginn þar á eftir.
Hún bað í hljóði þakkarbæn
og hætti að syngja um stund
á meðan hún hlustaði á þá
syngja sem umhverfis hana
voru.
Já, það var skrítinn
söngurinn hjá frú Kerns.
Veslings konan, hún gat
aldrei haldið lagi. Og mað-
urinn hennar þrumaði eins
» 33