Innsýn - 01.12.1976, Side 37

29
kennc að tala um að minnast
helgi hvíldardagsins undir
þannig kringumstæðum.
"Engri sál getur vegnað
vel nema hún taki tíma til
þess að biðja og rannsaka
Ritninguna; og allir ættu,
eftir því sem þess er fram-
ast kostur, að njóta þeirra
forréttinda að sækja safnað-
arsamkomur og guðsþjónustur.
Allir þurfa að hafa í geym-
um lampa sinna olxu náðar-
innar. En framar öllum
öðrum, þurfa þeir, sem
vinna á meðal heimslegs
fólks, á því að halda að
Jesú sé lyft upp fyrir
sjónum þeirra, að þeir geti
séð Guðs lambið sem ber
synd heimsins. Þau guð- ' i
lausu áhrif sem þeir verða
fyrir gerir það nauðsynlegt
að eitthvað persónulegt sé
gert fyrir þá. Hver getur
verið mjög nálægt þessum
sjúklingum, heyrt tal
þeirra og andað í andrúms-
lofti þeirra án þess að
taka einhverja áhættu?
...Þeir sem, einhverra
hluta vegna, verða að vinna
á hvíldardeginum, eru allt-
af í hættu; þeir finna tap-
ið og í framhaldi af því að
vinna hin nauðsynlegu störf
myndast sá vani að gera
hluti sem ekki eru nauðsyn-
legir á hvíldardeginum. Þar
með glatast tilfinningin
fyrir helgi hvíldardagsins,
og hið heilaga boðorð miss-
ir vald sitt. Sérstakt
átak þyrfti að gera til
þess að koma í kring siðbót
varðandi hvíldardagshelgi-
hald. Starfsfólk heilsu-
hælanna gerir ekki alltaf
það fyrir sjálft sig, sem
er forréttindi þeirra og
skylda." Counsels on
Health bls.422.
Fyrirkomulag hvíldar
dagsvinnu og frídaga er að
gera sem minnst á hvíldar-
deginum, ekkert nema það
sem er óhjákvæmilegt til
þess að hjúkra og lina
þjáningar, og tryggja vel-
liðan.
Ekki held ég að aðvent-
istar sem ráða sig til
starfa á sjúkrahúsum ættu
að fara fram á frí á
hvíldardögum því það er
höfuðregla hjá kristnum
mönnum að hjálpa sjúkum og
lina þjáningar á hvíldar-
dögum. Hins vegar ætti að
gæta þess vel að það komi
skýrt fram hvers konar
störf samræmast hvíldar-
dagshelgihaldi og hver
ekki. Kröfur fjórða boð-
orðsins eru ofar öllum
öðrum kröfum.
Ég er ekki viss um að ég
skilji hvað átt er við með
"mötuneytum" í spurningu
"Einlægs". Ef átt er við