Innsýn - 01.03.1978, Blaðsíða 5

ÞÚ verður að kunna að
reisa tjald eða kofa,
kveikja eld og kæfa hann,
kunna að matreiða, (kunna að
festa saman trjáboli og gera
við brú eða fleka) og geta
ratað að næturlagi eins og
bjartan dag á ókunnum slóðum
og margt fleira kemur til
greina.
Mjög fáir læra þetta, þar
sem siðmenningin ríkir, af
því að þeir búa í góðum hús-
um og sofa í þægilegum rúm-
um. Það er matreitt fyrir
þá og þegar þeir þurfa að
spyrja til vegar, leita
þeir til lögreglunnar.
Og svo þegar þessir
náungar eiga að fara í
rannsóknarferð eða skáta-
leiðangur, finnst þeim
allar bjargir vera bannaðar.
Sá sem góð skil kann á
eðli og lögmálum náttúrunnar
og kunnugur er dýralífinu,
er kallaður náttúrufróður
5
maður. ÞÚ kynnist háttum
ýmissa dýra með því að rekja
slóð þeirra og læðast að
þeim varbúmam og athuga
hætti þeirra við eðlileg
skilyrði. Sá sem kynnist
dýrum úti í náttúrunni, ber
hlýjan hug til þeirra.
Náttúruþekkingin gerir
meiri kröfur til manna, en
að geta rakið spor og haft
önnur minni tákn að leiðar-
vísi, nauðsynlegt er einnig
að geta lesið sögu þeirra
niður í kjölinn, geta sagt
með nokkurri vissu, hve
hratt dýrið hefur farið
yfir, hvort komið hafi
styggð að því eða ekki, og
fleira þess háttar. Hann
kemst að raun um, hvaða
villijurtir eru honum bestar
til matar og hvaða jurtir
dýrunum þykja gómsætastar,
og því getur hann ályktað,
hvar þeirra er helst að
leita.
Á sama hátt lest þú úr
sporum eftir menn, hesta,
förum eftir reiðhjól og
bifreiðar og reynir að skýra
sögu þeirra. ÞÚ venst að
gefa gaum að hvers konar
smámunum, eins og þegar
fuglar fljúga skyndilega
upp, sem getur verið vís-
bending þess, að einhver sé
í nánd, þótt þú komir ekki
auga á neinn.
Björn Sturlaugsson