Innsýn - 01.04.1978, Blaðsíða 12
12
En, þú
mátt fá dótið mitt, ef þú '
villt."
"Og hvað átt þú?" spurði
þjófurinn. "Nælu og úr sem
pabbi og mamma gáfu mér, það
er mjög verðmætt og fallegt,
en - þú mátt taka það. Og
svo" - hún andvarpaði "er
það auðvitað nýi plötuspil-
arinn minn og plöturnar,
mér þykir voðalega vænt um
þær, en
"Ég vil engar plötur,"
sagði þjófurinn.
"Er það ekki, þakka þér
fyrir." Það lá við að Linda
hrópaði upp yfir sig af
gleði. "Á ég að fara upp
og ná í hina hlutina?" "Nei,"
sagði hann "þú verður kyrr
þar sem þú ert, eða það sem
er ennþá betra, komdu með
mér inn í stofu meðan ég
lít í kringum mig."
Hann gekk á undan inn í
stofuna og lét hana setjast
i sófann. Svo fór hann að
leita í skúffunum. Þegar
hann opnaði eina birti yfir
honum. "Aha.' Eimmitt það
sem ég hef verið að leita að.1
"silfur, einmitt þáð sem
ég var að leita að."
"Það er skrítið að þú
skulir vita nákvæmlega
hvar hlutirnir eru",sagði
Linda.
"Ég er nú atvinnumaður
i þessu og þá verð ég að
vita ýmislegt". Þjófurinn
hló og virtist skemmta sér
vel meðan hann tróð silfxar-
hnifapörum og kerta-
stjökum niður i töskuna.
Hann var svo önnum kaf-
inn næstu minúturnar að
hann steinþagði. Linda
hnipraði sig saman i stóln-
um og horfði forvitnislega
á hann.
En allt i einu fór
hjartað að slá hraðar,
þvi hún heyrði þjófinn
segja, "það er ekkert
verðmætt eftir hér, við
skulum fara inn á skrif-
stofuna hans pabba þins