Innsýn - 01.05.1978, Blaðsíða 13

hefði gefið honum munina."
ÞÓ að Linda vissi ekki
af hverju þá byrjuðu hend-
urnar á henni að titra og
tárin streymdu niður kinn-
arnar, Hún sagði lögreglu-
þjóninimi og mömmu frá því
sem hafði gerst.
"Ég heyrði í honum,"
snökkti hún "og - ág vissi
að mamma yrði hrædd svo mér
datt í hug að biðja hann um
að vekja hana ekki, ég lædd-
ist niður - og bað hann um
það, hann var ekkert óvin-
gjarnlegur þó hann hafi
hlegið að mér. Og ég var
hjá honum og - sagði honum
að hann mætti eiga allt
dótið mitt ef hann snerti
ekkert af því sem pabbi og
mamma ættu. Hann, hann var
ekkert svo vondur þjófur
og hann sagði að ég væri vel
upp alin stúlka."
Þegar Linda hafði lokið
sögunni af næturævintýrinu
brosti lögregluþjóninn og
sagði "þú ert regluleg hetja
Linda litla, mamma þín og
pabbi geta verið hreykin
af þér'.' "Það er ég líka,"
sagði mamma. "Hugsa sér að
hún hafi lagt sig í hættu
til þess að ég yrði ekki
hrædd og láta svo þjófinn
fá dýrgripina sína svo hann
tæki ekki hlutina frá okkur
pabba. Það held ég að pabbi
verði glaður þegar hann
kemur heim og heyrir lam
litlu hetjuna sínar"
Linda hafði nú alls
ekkert á móti því að vera
kölluð hetja, hún vonaði
bara að það kæmu ekki fleiri
óvelkomnir gestir í heimsókn.

Ja?ja krakkar, þá er nú sag-
an um hana Lindu búin,
þetta er sönn saga, sem á
að kenna okkur að reyna
alltaf að koma í veg fyrir
að eitthvað ljótt sé gert.
Ég vona að ykkur hafi fund-
ist hún skemmtileg.
Kær kveðja,
Björk.